A nova formación de Goberno deixou moitas preguntas sen responder, pero está claro que unha vez máis teremos que ser firmes para apostar pola Escola Pública Vasca. Díxosenos que, aínda que gobernará o mesmo partido, teriamos caras novas, pero tampouco iso foi do todo certo.

Agora será o viceconsejero que tivemos nos últimos catro anos, e iso ten os seus proles e os seus contras. Por unha banda, a adaptación vai ser máis fácil, pero por outro, xa coñecemos o grao de eficacia desta Viceconsejería até agora limitado. O Departamento de Educación que tivemos nos últimos catro anos non mostrou vontade real de asinar un convenio en ningún sector. Este dato é grave tendo en conta que cando foron nomeados, ese foi o seu obxectivo principal, ou polo menos informóullenos diso.

O patrimonio deste Departamento de Educación no que respecta á política educativa, foi a aprobación dunha lei de protección aos centros educativos de titularidade pública. Non esquezamos que só os seus membros de goberno apoiaron esa lei e que ninguén quixo mencionar na campaña electoral. Non sabemos, por tanto, para quen foi o éxito. En absoluto foi unha boa lei para a escola pública, e non foi unha lei que garanta a igualdade, a cohesión e a euskaldunización que necesita a nosa sociedade.

En canto ás condicións laborais dos traballadores, o patrimonio é tamén moi escaso. Co obxectivo de acalar as voces contrarias á lei educativa e á marxe da mesa negociadora, só coa firma en Arantzazu e coa de dous sindicatos, conseguiron chegar a un acordo indeterminado e non vinculante que mellorase as condicións de todos os traballadores do sistema educativo. Máis aló do que parece, este acordo non deu beneficios, xa que nas mesas sectoriais non se chegou a un acordo real.

Desde Steilas, como sempre, poremos toda a boa vontade e sempre estaremos dispostos a reunirnos co conselleiro. Con todo, a cambio da vontade do sindicato, tamén esperamos que a Escola Pública Vasca sitúese dunha vez no centro do sistema educativo. Con iso esperamos que haxa negociacións reais para dignificar as condicións laborais dos traballadores que son termómetros do sistema. Se isto non ocorre, non fai falta esperar 100 días de cortesía, xa que quedan moito traballo doméstico sen facer, por tanto, desde o principio de curso iniciaremos a loita polas condicións laborais do persoal educativo e pola Escola Pública Vasca.

Haizea Arbide Aza e Yolanda Porres Garcia, sindicato Steilas