- Hai hortas que se cultivan para obter sementes que hortalizas. No noso país, o principal proxecto que produce e comercializa sementes ecolóxicas é o proxecto Aleka, que leva funcionando desde hai anos, pero fóra do País Vasco, polo Estado español, hai outros proxectos similares. Sete delas déronse cita a finais de marzo en Gipuzkoa nos primeiros encontros de sementeiros organizados por Haziera e Eleka de Cristina Enea. Comezaron o fin de semana cunha mesa redonda e despois continuaron coas iniciativas internas. Os encontros tiveron como obxectivo dar a coñecer o traballo destes proxectos e impulsar a rede entre os seus membros.
Ademais do proxecto Aleka de Euskal Herria, nos primeiros encontros reuníronse A Troje de Madrid, a Associació de Varietats Locals de Mallorca, a Rede de Sementes de Aragón e tres iniciativas catalás, Lles Refardes, Esporus e Eixarcolant. “Algúns son creados moi preto das redes de sementes, outro non, pero todos producen e comercializan sementes”, explica Marta Barba Gassó. Ademais, todos eles son pequenos proxectos que traballan baixo criterios agroecológicos. “A actuación da maioría dos grupos está moi ligada ás variedades locais”, engade.
Un dos obxectivos dos encontros foi coñecer o funcionamento de cada proxecto para achegar ideas a outros grupos e compartir as súas estratexias para afrontar dificultades e obstáculos. “Ao final, estes pequenos proxectos de produción de sementes están moi sós no traballo diario, porque a lexislación está feita para grandes empresas, e atópanse moitas trabas no camiño”, engade. Unha das conclusións que extraeron do intercambio de experiencias é que aínda que a lexislación é estatal, cada país aplica a lei de forma diferente. E é que, mentres nun lugar non tiveron ningún problema nun paso concreto na comercialización das sementes, noutro lugar hai unha loita constante. Neste sentido, os grupos pretenden apoiarse mutuamente cara ao futuro.
Aprender e compartir visualmente
Unha das iniciativas do fin de semana foi a visita á instalación de Aleka Beizama. Nela, os criadores tiveron a oportunidade de falar sobre cuestións prácticas relacionadas coa produción e comercialización de sementes: “Compartimos coñecementos e estratexias para facilitar os traballos de como se envolve cada un na súa carteira ou como se realiza a etiquetaxe”, explica Barba. No mesmo espazo, con ferramentas e maquinaria diante, puideron ver e comentar en directo moitas das ideas extraídas nos encontros.
A nivel europeo celebráronse encontros de criadores que, tomando como modelo, pensaron organizar estes encontros a nivel estatal. Explican que volveron ao seu pobo unha bolsa chea de forza e idea. De face ao futuro, pretenden continuar coa colaboración e a relación.