A actividade mineira é contaxiosa. Os buracos que se abren en busca de mineral e a acumulación de terras e rocas que se extraen deles, así como as técnicas de limpeza e depuración do propio mineral, producen unha contaminación extraordinaria. De todo tipo (acuático, aéreo, paisaxístico...) e de influencia directa tanto en plantas como en animais.

Nos territorios que sufriron os labores mineiros destes animais durante moitos anos, atopar un residuo químico contaminante acumulado non é un estorbo. Un ou dous... Non me estrañaba que o fixese.

O símbolo “Eu” en química vale o níquel. Dise que é o níquel o o que, xunto co ferro, constitúe o corazón do noso planeta. Utilízase moito, sobre todo para facer aceiro inoxidable. O continente asiático é o máis rico en níquel e a contaminación da súa explotación tamén é a máis abundante, sobre todo nas illas do sueste.

Nunha destas illas atópase o parque natural de Taman Negase Kinabalu (en Borneo, parte de Malaisia). Alí atópase o monte Lompoyou. Na súa ladeira vive o estraño arbusto Phyllanthus rufuschaneyi. Raro pola súa rareza e polo seu traballo: é mineiro. Quere solos especiais, ultramáficos ou moi básicos, totalmente antiácidos. Neles tende a explotar e apilar o níquel de forma masiva desde a terra. Non coñecemos outras plantas que realicen este tipo de traballos. O níquel pode ser superior ao 12% do peso da planta. Non hai nada máis capaz de vivir así. É terrible!

É incriblemente raro, vive só uns poucos e está a facer un gran esforzo por manter a súa xenética e ser no futuro. Todos lle auguran un gran futuro económico. Algúns o ven como un níquel mineiro, chámano fitomeazgo ou agromembranado: por esa capacidade de apilar níquel, plantan en terreos contaminados con este metal, súan á planta e obteñen un níquel citrato. Obter níquel limpo e limpar os solos contaminados. Ambos os usos, mineiro e purificador da contaminación, supoñen un futuro prometedor para unha planta baixa. Porque o que ten planta e utilízaa, terá un coco cheo de moedas.

Tamén temos níquel en moedas; o disco central do euro, por exemplo, é de níquel. Para que o saibas, o níquel, si é algo, é totalmente tóxico e canceríxeno. Coidado co euro!