argia.eus
INPRIMATU
Mensaxe da Korrika a cargo de Karmele Jaio
  • A continuación pódese ler a mensaxe que escribiu Karmele Jaio e que foi enviado por miles de euskaltzales ao longo e ancho de Euskal Herria.
ARGIA @argia 2022ko apirilaren 11
Karmele Jaio idazlea, lekukotik berak idatzitako mezua ateartzen. (Argazkia: Dani Blanco)

Un relincho sacado da garganta deste pobo. Iso é Korrika.

Este berro demostrounos por vixésimo segunda vez que unha lingua non se fai só con palabras, senón con palabras e corpos. Que se pode levar a palabra ao trote sobre os xeonllos e as pernas; que se pode pasar entre o tremor, a respiración e a suor de man en man.

A Korrika ten a capacidade de converter o idioma en algo físico. Para dar corpo ao noso a e i ou ou particular. E iso é o que necesita o eúscaro: as palabras que se fan carne.

O eúscaro necesita un esqueleto, unha anatomía, un aparello respiratorio e un sistema nervioso. Necesita un pescozo sobre o cal seguir adiante. O eúscaro necesita que se lle molle de bágoas e saliva. Manchalo coa pegada dactilar.

Ensuciemos, pois, o eúscaro; embadurnemos de vida. E hagámoslo co eúscaro

contra a inercia:

Nunha época na que as palabras se baleiraron, enchamos as palabras do eúscaro de pedra e de pobo en pobo.

Na época na que se di que todo se pode comprar e vender, demostremos o barato que é o noso idioma: tomámonos da boca do pobo e dámoslle de balde ao oído do pobo.

Nunha época na que o individualismo se fortalece, fagamos un eúscaro colectivo, entre todos e todas.

Na época das guerras, prioricemos sempre a palabra.

Na era dos influencers e os youtubers, teñamos outros pequenos deuses inspiradores.

Pello Zabala, por exemplo, lembrounos que o prognóstico do eúscaro está en nós.

Ou Joan Mari Torrealdai ensinounos que en eúscaro as palabras de humildade e orgullo son compatibles.

Outras andereños como Elbira Zipitria, Julene Azpeitia ou Izaskun Arrue demostráronnos que o eúscaro non é difícil, que é un desexo.

E na época das etiquetas, esquezamos dunha vez por todas aos euskaldunberris e vellos. Porque nesta revolución, nesta carreira, todos somos euskaldunberris. Porque unha lingua comeza cada día, renóvase cada día. Porque unha lingua non nace, porque se fai.

Creamos que o eúscaro non é algo que temos, senón algo que somos.

E arranquémosla das nosas gargantas coa forza dun relincho de Maurizia.

EMPEZA AO EÚSCARO, SEGUE A CADEA!

GORA KORRIKA E GORA EUSKARA!