Raworth propón deixar de lado as liñas rectas á alza ou á baixa do PIB e pasar a unha economía en forma de donut ou rosquilla. No buraco central estarían as necesidades básicas da cidadanía: auga, comida, enerxía, vivenda, igualdade de xénero. O baleiro exterior representa a fronteira ecolóxica e no centro atópase o "benestar".

A tenente de alcalde de Amsterdam, Marieke van Doornincke, presentou a semana pasada un plan deseñado para que a cidade poida vivir plenamente na economía circular en 2050. Tomaranse medidas concretas, promoveranse produtos que durarán máis tempo, elaboraranse "pasaportes de materiais" ou se dará un incentivo aos aloxamentos para que non boten comida.

"Vivimos nun sistema que queima os produtos que botamos, aínda que aínda sexan materiais valiosos, porque só os habemos etiquetaxe como lixo –explica Van Doorninck en Balea Branca–, tendo en conta que os materiais están limitados no mundo, iso é imperdoable".

En definitiva, pretenden romper dunha vez por todas co actual modelo de consumo para incluír os límites físicos do mundo na ecuación de cálculo da economía e a riqueza posterior ao coronavirus.

Este modelo require facer unha "fotografía" da cidade, en primeiro lugar, para detectar as necesidades da cidadanía, pero tamén para ter en conta o impacto ecolóxico que tería. En Amsterdam, o problema co aluguer de vivendas non se pode resolver con máis vivendas, xa que, segundo iso, aumentaría considerablemente as emisións de CO2.

Raworth é un economista da universidade de Oxford e os seus modelos están a ter unha gran repercusión nos últimos tempos, non polas súas novas achegas, senón pola súa visión visual e paradigmática dos elementos da economía circular que se estenderon nos últimos anos.

Con todo, a súa teoría foi máis utilizada no núcleo do capitalismo que no movemento altermundialista, e estivo no Foro de Davos dando esa visión curiosa do donut aos máis ricos do mundo.