Cancela e Goikoetxea argumentan que a estratexia de soberanía dixital no Estado español non permitiu consolidar a autonomía tecnolóxica, senón privatizar a soberanía do país e centralizar o Estado.

No texto, a colaboración coas xigantescas tecnoloxías norteamericanas fixo do país unha «colonia dixital». Critican a dependencia económica, tecnolóxica e a militarización do Estado español. Dependente do investimento estranxeiro, disfrazada de narrativa de soberanía, porque pon en marcha unha dinámica de desdemocratización que frustra o desenvolvemento de iniciativas alternativas locais e rexionais.

Estas dinámicas favorecen unicamente os intereses das elites de soberanía popular e nacional e a alianza de capital estranxeiro, aumentando as desigualdades internas e reducindo a capacidade de autogoberno e autodeterminación.

Permiten reflexionar sobre os temas que expoñen: o primeiro, a perversión e uso do termo soberanía dixital (e tecnolóxica), o segundo, a profundización tecnolóxica da privatización, o terceiro, o salto á militarización, o cuarto, a redución das posibilidades de emancipación de nacións e pobos oprimidos.

Até agora foi habitual que os Estados, nas súas decisións militares, traten de alcanzar o maior grao de soberanía posible. Francia tomou un camiño diferente, elixindo software libre para obter a soberanía dixital no exército e na administración pública. Este camiño agora adoptado está a afectar (positivamente) tamén á educación, etc.

A conversión en colonia dixital non é máis que un intento de manter as mans atadas no ámbito dixital, pero neste caso destaca a centralidade que adquire a militarización. As decisións adoptadas non só son dubidosas, senón que buscan a aliñación no bloque militar occidental baseado na dependencia tecnolóxica dos Estados Unidos.