- Montse Martín é profesor de carreira deportiva na Universidade de Vic de Catalunya. Organizado pola Universidade do País Vasco, ofreceu unha charla en Donostia-San Sebastián o 6 de abril. A investigación está a levarse a cabo a nivel europeo, en colaboración con universidades e axentes deportivos doutro cinco países europeos. Este é o título da investigación: Prevalencia e características das diferentes violencias a menores no deporte. Neste artigo recóllense os resultados da investigación. Pero máis aló dos números, Montse Martí explicou a forma de proceder do agresor: que prepara á vítima durante moito tempo, tamén á familia, ao club e que a illa para que acabe o ataque.
Os 10.306 participantes na investigación europea, preguntados polo número e o tipo de violencia que sufriron, foron preguntados para elixir o episodio máis grave de violencia que sufriron, o que máis marcou, e explicalo en profundidade. De aí sacaron estes datos, tal e como explicou Montse Martí nunha conferencia organizada pola UPV/EHU:
Perfil de agresores home e campo club
No 50% dos casos, o agresor foi un home que foi o único que realizou a agresión. No 30% dos casos, homes e mulleres foron agredidos conxuntamente e no 20% dos casos, o agresor foi unha muller, que foi a única autora.
En canto aos ámbitos, o club é o que máis sofre a violencia en todas as súas formas. Por iso, Martí sinalou que “o maior labor de prevención hai que facela nos clubs deportivos”.
Rompendo o imaxinario social, segundo datos deste estudo europeo, os mozos sofren máis violencia no deporte que as mozas, e tamén violencia sexual. Estes datos foron analizados con detalle neste artigo.
Montse Martí: "O agresor prepara con tempo á vítima, á súa familia e ao seu club"
Martí explica que o agresor prepara á súa vítima: "A violencia sexual non é entrar no vestiario, violar e marcharse. O proceso é moi longo e así aseguran que a vítima non vai falar. Todos estes casos da nosa investigación contaron moi maduramente o que lles sucedeu na súa infancia e ninguén puido acudir ao xulgado, porque o caso xa estaba prescrito”. O agresor explicou que realiza un labor psicolóxico que incide na autoestima da vítima: en ocasións facéndoa sentir "única e especial" a través dos halagos, noutras ocasións facéndoa sentirse como un buxán ou illándoa dos demais para que non teñan escape.
O agresor tamén prepara á familia, xa que as vítimas son menores de idade, co que conseguen que a familia deposite a súa confianza no agresor. Os deportistas explicaron que en moitas ocasións sufriron agresións sexuais no domicilio familiar dos seus pais por parte desta persoa do mundo do deporte. Preguntados por si a familia non tiña sospeitas diso, moitos responderon que “non, non, ademais queríanlle moito, era un gran adestrador para eles”.
A contorna deportiva tamén está preparado polo agresor. Si unha menor denuncia a Martí, explicou que o club non llo cree, e que o adestrador e adestrador adoitan crer nel, e si tivo bos resultados e ten carisma, máis aínda. “Como é posible que os clubs non saiban nada facendo as cousas que se fan?” Lanzou a pregunta, suxerindo si os clubs sábeno ou si miran alén. Pero, doutra banda, "o agresor ten moitas ferramentas para dar ás cousas que fai a aparencia doutra cousa", engadiu.
Unha das características que as vítimas sinalaron a Martí é que o agresor crea no grupo un ambiente de competencia extremista, que fomenta os celos entre os deportistas, un ambiente moi tóxico que fai que cando agride á vítima estea completamente illada dos seus compañeiros e pase desapercibida. “O tema de sentirse elixido tamén se repite moitas veces entre as vítimas” di Martí.