Ademais de dar a coñecer o documental, tamén se deu a coñecer a páxina web que alberga o proxecto Caixas buxán. Segundo explica, “Caixas buxán é un proxecto audiovisual documental para coñecer e contar as experiencias das persoas refuxiadas vascas. Longa traxectoria profesional. Traballo en profundidade. Un relato construído en primeira persoa, deixando de lado o estigma da silueta”.

Cando a Garda Civil marchouse a buscarlle como membro de ETA, abandonou Elgoibar e exiliouse ao norte de Josu Lariz en 1984. Deixou o Estado francés e entrou en Uruguai en 1988. Tal e como sinalan os seus autores na sinopsis do documental, “foi encarcerado tres veces, dúas veces en Uruguai e unha en Arxentina. Trátase do único vasco que gañou en dous países diferentes as peticións de extradición cursadas pola xustiza española. No Estado español, por causas aínda non pechas, non pode regresar ao seu pobo natal, Altzola; vive na cidade de Montevideo”.

Esta mesma semana volveron a Euskal Herria dous fugados, Joseba Sarrionandia e Agustín Azkarate. O Foro Social de Euskadi informou de que aínda hai 41 vascos no estranxeiro afectados polo conflito político, oito deportados e 33 desprazados internos. Desde 1998, ademais, foron 201 os fugados que volveron a Euskal Herria.

Na páxina web da caixa buxán pódese ler: "O exilio é un concepto, unha palabra; unha situación, imos. Unha especie de pacto tácito. Ignorancia e moitas veces… non saber mellor. Deixamos de lado a percepción ou o imaxinario e iremos moldeando a palabra deserria. Irá incorporando letras, cambiando formas, enchendo de contido e transformando o propio significado”.

Trátase dun proxecto que leva en marcha desde 2012 e que, segundo explicaron, “segue o obxectivo de coñecer e dar a coñecer toda a verdade dos exiliados. Precisamente, entendendo que a verdade é o punto de partida e a base da xustiza, da reparación e das medidas e garantías de non repetición”.

Os impulsores do proxecto son Josu Trueva, Gari Garaialde e Iker Oiz, fotógrafo do grupo de traballo Bostok Photo.