O veganismo no sistema capitalista.

Nos últimos anos as prácticas veganas tiveron un auxe espectacular. Cada vez son máis as persoas que deixan para comer animais e buscan outro modelo de consumo. Ademais, a cuestión da liberación dos animais tomou un lugar nos ámbitos e as mentes antes impensables. A cuestión é que estes factores se deron así: primeiro decidiuse que comprar e despois reflexionouse sobre a base do problema.

Pouco ou nada ouviuse ou lido sobre o problema, é dicir, sobre o especiismo. Escoitáronse previamente os ecos do veganismo, en lugar de escoitar os da opresión dos animais. Isto tivo unha conclusión clara: en lugar de crear un movemento forte de loita política, apareceron os consumidores que cambiaron as súas cestas de compra. Os veganos cada vez son máis, mentres que o movemento organizado que hai na rúa segue sendo pequeno.

O sistema quere cada un na súa casa, pensando que a cesta da compra é unha ferramenta eficaz para a loita, sen molestar a ninguén. A pesar dos prexuízos económicos, cambiar as compras non é efectivo: os gobernos seguen subvencionando a industria e a cantidade de carne que se vende segue aumentando ano tras ano.

Isto deu tempo ao capitalismo para a adaptación, á aceptación dos veganos en si mesmos e, por último, á detección dun novo nicho de mercado. Temos que ter claro que o capital non ten ningún interese concreto na produción dunha mercadoría ou servizo concreto. Abandona a oportunidade que non lle reporta un beneficio económico e mergúllase na inesgotable procura da seguinte. Ponse de manifesto que esta situación xera un pequeno cambio; os procesos de compra-venda que se producen dentro do mercado nunca serán transformadores. Querer cambiar o sistema a través da compra supón interiorizar a lóxica do capitalismo, o que leva a crer no “poder do consumo”. Dentro deste sistema, é dicir, crer que hai liberdade de elección.

Aínda que o capitalismo non explotase aos animais non humanos, seguiría sendo un sistema baseado na explotación. Sobre quen recaería o beneficio da industria animal? Os propietarios de medios de produción non terán perda económica voluntaria, polo que nun sistema que funcione en función dos seus intereses, o resto de suxeitos explotados serían os responsables desta nova carga.

Significado da palabra en eúscaro Aberats*. Concepto de propiedade animal, acumulación, tenencia de animais computados como produtos, materias primas ou máquinas de forza de traballo. Móstranos o espectro do capitalismo fronte a fronte, mostrando o alcance da propiedade privada.

*Rico: Posuidor dunha gran fortuna, con moito diñeiro.

O veganismo capitalista non destruirá o especismo

Por outra banda, en canto ás ideas especistas, quedou claro que o capitalismo vegano non vai acabar co especismo. Comprar hamburguesas vexetais non altera demasiado o imaxinario da sociedade. Nestes 2 produtos 100% vexetais, os cadáveres dos animais móstranse como obxectos:

Que respondeu o veganismo a estas situacións? O veganismo só pode entenderse como unha consecuencia da coherencia, non como unha ferramenta de loita.

As actitudes especiistas repítense unha e outra vez a pesar de que moitos individuos sexan veganos. O que hai que pór en dúbida é a forma de relacionarnos cos demais animais. A canto se exclúen os intereses cada vez que se constrúe unha estrada? Cando se queiman os bosques? Como lles afecta o modelo expansionista?

Os animais non están só nos supermercados, o modelo social aféctalles en todos os sentidos. Necesitamos un paradigma que revolucione o pensamento especista, que non cubra día a día o mundo de cemento. Evidentemente, o problema non é pequeno, por iso non só conseguirase cambiar os hábitos de vida. A loita colectiva é necesaria, co resto dos movementos populares, para a liberación de todos os animais.