53,3% a favor do "non" e 46,7% a favor do "si". Este é o resultado do referendo sobre a independencia do pobo de Kanaky do 4 de outubro. Así, Kanaky seguirá dentro do Estado francés. Con todo, é de destacar a importancia que tivo o voto independentista: O voto polo "si" subiu 3,4 puntos en dous anos –en 2018 fíxose a mesma pregunta aos caledonios–. Si en 2018 a diferenza entre o 'si' e o 'non' era de 18.500 votos, este ano foi de 9.950.

Aínda que non logren a independencia, os independentistas móstranse esperanzados: "A independencia non a conseguimos hoxe, ímola a conseguir no terceiro referendo. Respectamos os resultados de hoxe", en palabras do militante da coalición independentista FLNKS, Pascal Sawa. Varias canas saíron á rúa pola noite, contentas, a bailar e a cantar.

O pobo de Kanaky está dividido en tres provincias e nesta ocasión tamén quedou claro que o voto é proporcional á poboación: nas provincias dominadas polas campás, o si saíu vencedor cunha ampla maioría: Nas Illas Lealdades o 84,3% móstrase a favor da independencia (case dous puntos máis que en 2018) e na provincia de Iparralde o 77,9% apoia o si (case dous puntos máis que en 2018). Na provincia de Hegoalde, con todo, o non impúxose co 70,8% dos votos (3,2 puntos menos que en 2018). Nesta provincia meridional predominan os orixinarios europeos e nela habitan o tres cuartas partes da poboación de Kanaky, o que supón un rexeitamento xeneralizado. Con todo, a coalición independentista FLNKS valorou positivamente a “gran axuda” que o si fixo alí.

O Estado francés ha tramitado unha política de repoboación que, na actualidade, está en minoría e supón o 46% dos votantes para o referendo. Desta forma, o principal reto para os partidarios do 'si' será que as kanacas diríxanse ao independentismo de face ao próximo referendo. Porque sen eles non se van a gañar. Con todo, entre os que non son kanak tamén hai algúns que, aínda que en minoría, apostan pola independencia. Os resultados demóstrano. En 2018 xa algúns deles apoiaron o 'si', sobre todo os que se atopaban en situación de precariedade e desemprego. É demasiado pronto para analizar como foi a votación desta clase de poboación neste período, pero pode pensarse que a crise tamén levou a algúns electores que non son Kanak a esta conclusión.

Do mesmo xeito que en 2018, a pregunta “Queres que Kaledonia-Berria chegue á soberanía plena e convértase en independente?” dirixiuse aos caledonios. Houbo unha gran participación: O 85,64%, fronte ao 81% de 2018.

Convocarán un novo referendo

Os acordos de Matignon de 1988 abren paso e os acordos de Noumea de 1998 marcan o referendo sobre a independencia. Seguindo os acordos, poderase organizar un terceiro, se así o desexa o Congreso de Nova Caledonia. Sabendo que son independentistas en maioría no Congreso, pódese predicir que un terceiro, máis tarde, dentro de dous anos. O presidente francés, Emmanuel Macron, aclarou no seu discurso de valoración dos resultados que, "se o Congreso o pide", organizarán un terceiro referendo.

Nada máis coñecer os resultados, o presidente independentista do Congreso, Roch Wamytan, precisou que se procederá á convocatoria do referendo, deixando claro que "se gana o non, seguirán loitando pola independencia":

O Congreso deberá convocar un referendo en seis meses e o Goberno francés terá dezaoito meses para organizar a votación.

Na análise dos resultados, tamén desde Bilo Rail do Partido Laborista deixou claro que: "O duelo da independencia non o vai a facer nunca o pobo. Estamos dispostos a falar, pero a lóxica di que o referendo está aí porque ten como base un pobo colonizado".