argia.eus
INPRIMATU
Non hai mal manzanilla
  • Cando vou comezar o artigo de hoxe, tamén están na miña memoria os que chaman ao nobre Chamaemelum, ao xardín dos campos, o pelello, a herba das nais ou as margaridas; un de vós escribiume desde hai non moitos días desde Instagram dicindo: “Hoxe ao amencer recollín o camabillo e como o secaría?”.
Garbiñe Larrea Iturralde 2024ko abuztuaren 05a
Argazkia: Dani Blanco.

É hora de que esteamos en pleno verán, esta herba. Imaxinámonos que as flores veñen un pouco atrás este ano, xa que non tivemos moitos días secos e sollíos. Nalgúns puntos da vertente atlántica dise “O manzanal tense que recoller da Virxe á Virxe”, é dicir, desde o 15 de agosto (da Asunción) até o 9 de setembro (de Arantzazu), pero antes de agosto podemos dicir que está en condicións de reunirse en moitos lugares.

Moitas veces dixemos que non somos partidarios de seguir a tradición a cegas e diríavos que cando o teñades a man, farédelo sen deixalo para máis adiante. Seguramente moitos de vós estaredes de vacacións e preguntarédesme si en lugar dese manzanal da montaña non se pode coller o da tenda, o de sóbraa. Pódense tomar todos pero son diferentes.

O chamomil Matricaria (camamil de Castela ou alemán) que se comprou na tenda ou o nobre Chamaemelum que podiamos atopar no monte é diferente e non só na amargura. O astakamil que recollín hai pouco en Irurtzun (Santolina chamaecyparissus) tamén é doutra liga, sorpréndeme o seu nivel de amargura. Diríavos que tomedes este tres por separado, unha variedade ao mes, unha vez ao día, pola tarde ou despois dunha comida. Logo escribídeme a ver que tedes despois de probalo.

E é que iso é o que ten o manzanal: amargura, e por iso ten poucos amigos. Estou seguro de que hai máis dun lector que está enfermo de trauma cando era pequeno porque a súa nai lle facía beber de mala gana e agora non pode ver unha infusión diante dos ollos. Con todo, o manzanal non ten culpa, xa que son poucas as plantas medicinais tan eficaces para a expulsión dos ventos, para o tratamento da náusea, para a produción de vesícula biliar, para acougar a gastritis e as úlceras gástricas e para protexer o propio estómago.

Grazas a un compoñente chamado bisabobol ten a capacidade de acougar as contraccións corporais. Ademais das dores no aparello dixestivo, pode acougar os do aparello reprodutor, polo que recomendamos especialmente coa menstruación. Recentemente comprobouse que é unha das plantas medicinais máis eficaces para a expulsión do exceso de estrógeno almacenado no corpo, polo que sería recomendable tomalas de forma continuada durante tres meses. Tamén serve para as dores que aumenta o nerviosismo e a falta de fame que provoca.

É rico en sales minerais e tamén ten flabonoides, cubitos, polisacáridos e mucílagos. Contén dous aceites esenciais denominados azuleno e camazuleno, especialmente eficaces como antiinflamatorios. Estes compoñentes proporciónanlle capacidade antiséptica, antibiótica, antifungica, analxésica e sedante.

Non se pode utilizar durante o embarazo e a lactación porque provoca contraccións do útero. Si é alérxico ás herbas medicinais da familia Asterazea non se pode utilizar.