O poeta escribe o aumento de números das forzas de seguridade do Estado.No ano 2018, 275 700. 285 700 no ano 2022. O poeta escribe orzamentos ou atascos do Estado. Traballo: 12,23 billóns ou milleiros. Seguridade interna: 13.1 milleiros. Defensa: 35.89 millas. O poeta escribe que Francia non é máis que un Estado policial e militar.

O poeta escribe que o Presidente non é Júpiter pero Janus. O poeta escribe as dúas caras do presidente Janus. Xeneroso pola súa seguridade. Para a educación (para os profesores que viven en precariedade), para o mundo laboral (grazas á privatización do malgasto laboral para os desempregados), e para os que quedan ao bordo do capitalismo salvaxe e neoliberal. O poeta escribe Janus 1 (xeneroso) cun único plumero na man, Janus 2 (vergoñoso).

E nun punto do cerebro do poeta, a canción Eses poetas de Xabier Lete está a retumbar. E o poeta recopia as palabras de Xabier Lete. "O home foi encarcerado. Que dixo? Que fixo? Pide pan para os seus fillos. E o poeta, en casa, quedouse ás portas pechas. O home foi castigado. Que dixo? Que fixo? Pide a verdade para todos. E o poeta quedouse na rúa, cos ollos pechos. O home está alí, no cárcere. Que dixo? Que fixo? Pediu un pouco de xustiza. E o poeta queda calado polo medo. Ah, poeta! Ah, poeta! Será duro para ti o día da liberdade!”

E o poeta encállase polos dereitos dos homes e o poeta, polas forzas de seguridade do Estado, rebéntalle os ollos da dereita e desarraiga as mans que ten para escribir granadas das forzas de seguridade do Estado, cortándolle o corpo cortado e mutilado que queda. Ah, poeta! -gritou-.