Non temos palabras fronte ás mensaxes de orgullo e agradecemento recibidos, é dicir, a toda unha vida dedicada á loita antifascista e á memoria de quen loitaron por unha Euskal Herria libre durante a guerra civil.

O meu pai, o meu avó e o meu bisavó era un home para o pobo e para o pobo. Un corazón e unha forza irrefreables no corpo dun loitador e un traballador; batendo todas as “guerras” ao longo da súa longa vida. Persoa de valores éticos sólidos e representante en defensa da democracia e de toda unha xeración que contribuíu a mellorala, e que hoxe en día volve pór en perigo a democracia.

Nos seus últimos días dicía até o aburrimento que a xustiza e a reparación das feridas que aínda permanecen abertas eran imprescindibles para avanzar como sociedade. Marcou o destino do noso pequeno pobo mantendo viva e lembrando a historia; un pequeno pobo formado por persoas migrantes, ideológicamente plurais e aparentemente serias pero cos brazos abertos ao mundo.

José tivo a oportunidade de coñecer e gozar a diferentes xeracións. Ao seu xuízo, co paso dos anos fóronse “esquecendo e durmindo do verdadeiro significado do fascismo”. Pero a súa memoria e sobre todo a súa loita fará que algún día, ao mirar cara atrás, senta orgulloso da nosa orixe. Así, evitando un futuro fascista sen liberdade.

Durante o seu funeral, vimos a persoas de todas as ideoloxías, idades, clases e orixes lamentando a súa perda. E é que, como el dicía, a súa “familia” era moito máis extensa; unha “familia” que contribuíu a manter unha longa vida até os 100 anos.

Por parte dos núcleos familiares máis próximos, queremos agradecer especialmente: O grupo de danzas Elai-Alai, que durante os últimos 30 anos foi acollido con tanto agarimo. Ían Gorriti (xornalista de Mugalaria) e Fernando Pedro Pérez (autor do seu libro biográfico), por recoller, valorar e difundir a súa memoria. Con eles compartiron as súas proezas os militantes políticos e sindicais, que o homenaxearon até o último momento. Hospital de Santa Mariña por trato digno en todo momento, especialmente ao seu médico máis próximo, Iratxe González Morcillo. E todos aqueles que, sen deixar a ninguén esquecido, fixérana tan ditosa da vida só por mirarlle aos ollos.

Por último, gustaríanos dicir que as leis de memoria histórica son verdadeiramente integrais e que esperamos con ilusión que se faga xustiza e reparación ante os crimes cometidos polo franquismo e o fascismo internacional.

Grazas de todo corazón.