O Estado decidiu abrir as escolas, pero non está disposto a asumir as súas consecuencias. Por tanto, botou a responsabilidade sobre a dirección e sobre os profesores da escola. Para a apertura das clases, será responsabilidade dos profesores a aplicación do protocolo sanitario, que o Estado lava as mans. O borrador do protocolo consta de 63 páxinas e, como é sabido, a implantación deste tipo de protocolos require anos e recursos en calquera centro de traballo. No noso caso, con todo, dannos unha semana de prazo a profesores e pais, e sen ter en conta que na aplicación deste protocolo de saúde tamén hai nenos e nenas; sen dar ningunha garantía ao seu benestar e vida, ás condicións e á seguridade dos traballadores e traballadoras.
Algúns exemplos extraídos do protocolo: Os nenos non poden compartir xoguetes, pinturas ou libros, hai que garantir unha distancia dun metro entre eles, non poden tocarse nin xogar xuntos, hai que quitar balóns ou bicicletas, evitar interaccións entre nenos... Si non poden xogar cos seus amigos, si non poden relacionarse, si o material debe ser retirado, o espazo limitado… En que condicións pedagóxicas e humanas estarán os nenos de dous a once anos?
O profesorado terá a metade do alumnado na ikastola e o resto en casa, teremos traballo presencial e teletrabajo á vez? Pero ademais, e sobre todo, debemos asegurarnos de que os nenos e nenas teñen un metro de distancia entre eles, que non intercambian obxectos, que se tocan, que se lavan as mans nas decenas de momentos que marca o protocolo, que os espazos e obxectos son desinfectados, que un de cada dous aseos non se usa, que non se apilan os pais na entrada da ikastola… Por tanto, o noso traballo será dar clases maxistrais e facer un traballo policial.
Non podemos garantir o protocolo, porque os recursos materiais e persoais son escasos. Con todo, algunhas das esixencias que alí se detallan non poden ser aceptadas, xa que a Ikastola converteríase en prisión ou cuartel militar.
Nas ikastolas, alumnos, familias, colaboradores e profesores vivimos parte da vida coa neve, relacionámonos, aprendemos, desenvolvémonos… e xogamos… Si o xogo e as relacións están prohibidas para que abrimos as ikastolas?
Signatarios: