- Desde que se reduciu á metade a axuda que tivo até agora na súa carreira de aprendizaxe, non é posible que o alumno con parálise cerebral de Usurbil poida levar un proceso de aprendizaxe axeitada. Pero a conselleira de Educación do Goberno, respondendo as preguntas expostas por EH Bildu, sinalou que pór a axuda que pide o alumno é “moi excepcional”. Detalles da aposta e reacción da familia do alumno nas liñas seguintes.
“Por que se lle denegou ao alumno a asistencia a tempo completo? Por que non tívose en conta a proposta de centro, asociación Elkartu e familia? Que vai facer o Departamento de Educación para garantir dignamente o dereito á educación de devandito menor?”, formulou o parlamentario de EH Bildu, Ikoitz Arrese, ao fío do caso que puxo de manifesto ARGIA: Cun 87% de discapacidade motora, un mozo de Usurbil tivo un axudante en todas as súas horas lectivas na súa traxectoria académica, pero cando pasou a Formación Profesional, só lle puxeron un axudante a media xornada. Non se pode avanzar nas horas nas que non hai acompañante, e o propio centro solicitou un auxiliar a xornada completa, pero foi denegado polo Departamento de Educación. Esta situación leva ao alumno a terapia psicolóxica.
O curso que vén o alumno quere conseguir un asistente a xornada completa –este curso non o conseguiu e xa terminou–, pero o conselleiro de Educación do Goberno Vasco, Jokin Bildarratz, na súa resposta, non o confirmou. “En primeiro lugar, hai que sinalar que se fixo un seguimento personalizado deste caso e que se seguirá realizando desde a súa matriculación no sistema, a través do Berritzegune, do Servizo de Necesidades Educativas Especiais, así como do Servizo de Terapia Ocupacional”, explica Bildarratz, a través das cales o conselleiro enumerou na resposta todo o traballo realizado (adecuación de materiais, asesoramento, avaliacións psicopedagógicas…).
"A miña conclusión é que non fixeron caso ao traballo realizado, é máis, falta de respecto por ese traballo dos profesionais, porque todos eles deixaron claro que non hai autonomía"
“Claro que todo isto fíxose –díxolle a ARGIA a nai da alumna María Enrique–, e ademais fixeron un bo traballo, dando pautas e recomendacións para mellorar a situación, pero eu conclusión é que non fixeron caso a ese traballo, é máis, falta de respecto por ese traballo dos profesionais, porque todos eles deixaron claro que non hai autonomía. Realmente o Departamento de Educación cre que se vai a desenvolver a autonomía pola redución de recursos? É xusto o contrario: para fomentar a autonomía necesita un acompañante, porque non fomenta ningunha autonomía nas horas que non ten axuda, senón frustración e abandono”.
Como argumento, a Conselleira di que o asistente a xornada completa utilízase só con persoas “sen total autonomía”, en casos “moi excepcionais”, “en relación con aqueles casos nos que a deficiencia motora moi grave require unha axuda de gran intensidade”. E outro argumento é que a negativa á ampliación da axuda fíxose baixo o “mandato do Decreto 118/1998” que se segue para estes casos.
“Sentín frustración, impotencia, dor”
Por excepcionalidade, a nai do alumno di que é “vergoñoso”: “A asignación de recursos debe ser personalizada e eficaz, e o seguimento non pode ser un mero trámite para a cumplimentación do expediente, si é necesario a adaptación hai que adaptar o recurso, e seguimos dicindo que a axuda da nosa filla non é axeitada e non é suficiente”. Segundo Enriquez, “sentín frustración, impotencia, dor ao ler a resposta, porque despois dun ano non cambiou nada, todo o que fixemos durante o curso”.
Na parte final da resposta de Bildarratz, o Departamento de Educación continúa traballando “para que a través dos servizos de apoio mencionados (…) o alumnado poida desenvolver ao máximo as súas capacidades no marco das prácticas do seu ciclo formativo”. Pero como vai facer o seguimento? di Enriquez, “Como até agora? Teremos que revalorar de novo a situación, volver solicitar ao Departamento de Educación e volveremos recibir a mesma resposta?”.
Por excepcionalidade, a nai do alumno di que é "vergoñoso": "A asignación de recursos debe ser personalizada e eficaz, pero non cambiou nada despois dun ano"
Saúde mental no centro?
A nai do alumno lembrou que o Departamento de Educación ten protocolos para coidar a saúde mental dos alumnos, “e deberían ser sensibles a este tema, están a ver que a situación está a empeorar e saben como afectou á situación anímica da nosa filla, por iso é doloroso ver que manteñen a mesma actitude e que non expoñen que poden mellorar a situación. Sabiamos que vivir con discapacidade é vivir con moitas limitacións, pero non esperabamos que o propio Departamento de Educación fose un obstáculo para poder acceder á educación”.
Enriquez deixou claro que a crítica non pretende, senón solucionar a situación da súa filla: “Queremos que a situación cambie para o próximo curso, o noso obxectivo final e prioridade é a axuda que necesita a nosa filla para conseguir, só garantir os seus dereitos”.