Como soubemos, Joaquín Gorrochategui foi galardoado co Premio Euskadi de Investigación 2023. SOS Pamplona-Veleia manifesta mediante este documento a súa desconformidade e malestar. Na nosa opinión, o lamentable papel que xogou o catedrático no caso Pamplona-Veleia deixa sen efecto os méritos que pode ter noutros temas. Á fin e ao cabo foi el, xunto con outro filólogo, quen arroxou ao lixo os achados tan importantes para o eúscaro e para o noso pobo.

Foi o primeiro en dar por bos os descubrimentos: "Eta gure helburua nagusia zen gaur, precisamente, comunidade científica esa que é verdade que non é unha fraude, que apareceron lendas escritas sobre material cerámico basicamente, aínda que tamén hai vidro e hai ósos, con lendas vasco antigo" [E o noso obxectivo principal era asegurar hoxe a esa comunidade científica que é verdade, que non é unha fraude, que apareceron algunhas lendas escritas en latín, pero que teñen sobre o material cerámico, e sobre o material cerámico, tamén hai aire. (15-06-2006, palabras do día da presentación recollidas por Radio Euskadi).

Catro días despois entrega unha carta ao director do Museo de Arqueoloxía na que di: “Bi kazetariak eman eta Eliseo-Eliseo-Bieta-BBA-II-EE. Eta besterik gabe, azken bi egun horiek, gure memoria-datuak zainduz, ez dela sostengu euskaraz izango zaharrak” [O venres pola mañá, tras dúas entrevistas a xornalistas e enviar a Eliseo o texto da miña comparecencia, para que colgase na web da escavación, fun aos Pireneos. E o que se pensou nestes dous últimos días é que, tendo en conta os datos que gardaba na miña memoria, en ningún caso sostense a idea de que os grafitos en eúscaro son antigos]. É dicir, o que onte era branco hoxe é negro.

Dificilmente esqueceremos o papel de Gorrochategui neste tema desde entón. En primeiro lugar dirixiu en Internet unha campaña mediática contra os descubrimentos e os arqueólogos do Terror, sempre oculta tras os alias. Logo publicou o longo artigo “As armas da filoloxía” [As armas da filoloxía], no que proclamou o dominio da filoloxía fronte a outras disciplinas. Sempre se opuxo ás probas físico-químicas de laboratorio que solicitan desde o principio os terremotos e as asociacións de defensa do litixio, argumentando que a lingüística é suficiente para resolver o conflito.Na época do xuízo, cando case ninguén desexaba reprochar a falsidade, vimos con frecuencia nos medios de comunicación expor as súas teses ao máximo, sen mostrar a empatía e o mínimo respecto a Eliseo Gil, que sentaba no banco dos acusados naquel momento.

Por iso e por moitas outras cousas, nós temos claro que Gorrochategui non é digno de recibir un premio deste tipo, e parécenos que o xurado que tomou esa decisión cometeu un erro.

SOS Pamplona-Veleia