O músico Jayne County naceu o 13 de xullo de 1947 baixo o nome de Wayne Rogers, no sur conservador de Estados Unidos, en Xeorxia. Aínda que naceu nese ambiente tradicional, por parte dos membros da familia, case todos foron respectados pola muller. Vivía coa súa nai, a súa amama e a súa tía e xogaba cos seus curmáns. “Sentíame moi cómodo naquel ambiente feminino”. Así, desde a súa casa traballaba cos vestidos vellos e bonecos da súa nai. “Wayne tiña que ser chica”, dicía a súa avoa.

County recolle na autobiografía Man Enough To Be a Woman que “fun un neno maricto do sur, unha nena. Non sei si foi pola miña contorna, polas hormonas do meu organismo, ou por dúas cousas. Á súa nai inxectáronlle grandes cantidades de estrógenos cando estaba embarazada da miña, debido ao seu desequilibrio hormonal hereditario. Pero sen dúbida, a contorna tivo algo que ver, porque case vivín rodeado de mulleres”.

O County pronto abandonou a súa cidade natal para coñecer Nova York, Londres e Berlín. As escenas destas tres cidades mergulláronse nas undergrounds e destacaron no tres, a pesar de que nunca alcanzou gran fama. Converteuse en actor e músico de Underground até o recoñecemento dos seres subterráneos. Así se encareceu o personaxe fundamental da historia contracultural do século XX, situándose sempre nun segundo plano polo seu carácter trans. De feito, a cultura pop era liberadora, pero a industria era conservadora. Precisamente por iso, as súas relacións coas discográficas foron conflitivas e, na maioría dos casos, estériles. Ademais, sufriu unha serie de condutas discriminatorias por parte dos homes das compañías. “Por ser trans conseguín moita publicidade, pero foi un obstáculo para o éxito real”, di.

County deixa unha pegada na súa carreira. Foi un dos principais promotores da estética punk; en 1969 participou na revolta do Stonewall da cidade de Nova York, que se converteu no catalizador do movemento polos dereitos LGTBIQ+ dos Estados Unidos; Max´s Kansas foi o disco colocador da famosa sala City; influíu nas películas e obras teatrais de Andy Warhol; David Gpungboy Gto foi o personaxe.

A súa azarosa e amable vida foi recollida na autobiografía polo estadounidense Man Enough To Be a Woman (título dunha das súas cancións), escrito en 1993. O libro foi traducido ao castelán polo Colectivo Bruxista de Asturias e na edición traducida han recibido un nutrido fígado soas escrito por County no ano 2021. Os asturianos coñeceron o libro a través de Ibon Errazki, ex músico dos grupos Le Mans e Aventuras de Kirlian de San Sebastián, e traducírono Errazkin e Perico Pintado.

“Gai Power! Gai Power! Gai Power!”

Encantado polo eco dos grupos de rock británicos dos anos 60 e animado pola literatura de peto que tiña como personaxes principais travestis, County abandonou a súa cidade natal para mergullarse na subcultura gai atlántica. “En apenas un ano convertinme nun bullicioso maritxu de tempada, gritaba á xente completamente maquillada, pedía a atención aos mozos para que logo fuxisen deles (…) Maritxu, unha tejedora, facíao, a xente saía do seu ben”.

En 1967 abandonou Atlanta e tomou un autobús para ir a San Francisco, pero equivocouse de liña e acabou na cidade de Nova York. Ao baixar do vehículo dirixiuse ao único bar gai que coñecía, o Stonewall de Greenwich Village, famoso en toda América.

“1969. No verán do ano 2000 ocorreu algo que cambiou a miña vida, aínda que pasaron anos para tomar conciencia da súa importancia”. County fala da revolta de Stonewall.

A policía realizou unha redada no bar, a segunda semana, cara ás 01:00 horas do venres e cando o bar estaba abarrotado. Uns 200 clientes foron despedidos –lesbianas, gais, persoas transgénero, adolescentes fugados e drags quenen–. Esta multitude enfrontouse aos policías que por seguridade se escondían dentro do bar. Os homosexuais estaban afeitos fuxir da Policía, pero esta vez eles estaban en ataque e os policías retirábanse. O movemento polos dereitos dos homosexuais non comezou esa noite, pero recuperouse; converteuse nunha faísca que acendeu o movemento.

“Miss Peaches e Miss Marcia, travestis afectuosos de Village, estaban a arder. Saíron á rúa, pecharon a porta do bar, fixeron unha barricada co lixo e incendiáronse, estando os policías dentro. Cando cheguei ao bar, a porta estaba calcinada e os coches da policía chegaban por todas partes”. Entre os berros, os travestis subiron aos coches dos cans para saltar: “Gai Power! Gai Power! Gai Power!”. O escándalo perdurou até o domingo, aínda que o domingo se afundiu a rebelión. Ao día seguinte, o luns, County atopouse na rúa cun hippy “moi hetero”. “Non servirá para nada (revoltas)”, díxolle. “Os marichos non son capaces de organizarse”, engadiu. Como explica County na súa autobiografía, moita xente estaba de acordo co hippy. “Ata que se tratou o asunto desde unha perspectiva política pasou moito tempo, pero os conflitos non foron en si mesmos unha acción política (…) Naqueles días tampouco tiñamos ningún concepto de identidade trans”.

 

 

Loita libre no escenario

A carreira musical de County foi escenario de innumerables mutacións. En 1972 formou o grupo Queen Elizabeth, que asinou un contrato co management de David Bowie, pero nunca gravou nada. Dous anos despois, formou Wayne County And The Backstreet Boys, e o equipo tocou con frecuencia na escena proto-punk de Nova York, como as coñecidas salas CBGB e Max's Kansas City. Finalmente, en 1977 viviu de cerca a explosión punk en Londres co grupo Wayne County & The Electric Chairs, nome co que se dirixiu na sala Reverendos de Pamplona en 1995.

A transgresión e a provocación foron as dúas características principais da actividade do County: as palabras dolorosas do sexo, os vestidos rechamantes, e as guitarras crúas que atravesaban con rigor o glam-rock e o punk-rock para ofrecer espectáculos próximos ás performances arriscadas. “Empecei como un home que se maquillaba, vestía pezas escandalosas e traballaba en formato rock. Non cantaba `bailemos rock toda a noite´, senón `métame´, `vaiche a higos´ ou `de cando en cando estás na cama´.

Mostra desta actitude provocadora e agresiva é a historia que viviu con Handsome Dick Manitoba, cantante de The Dictators. Sucedeu na década dos 70, no escenario da sala CBGB, con The Backstreet Boys. Manitoba era un loitador profesional de loita libre, e con orgullo empezou a insultar a County: “Págao! Págao! Ese travesti!”. O músico tamén lle respondeu agresivamente. A manitoba quéntase e sobe ao tablado cunha xerra de cervexa na man. O músico golpeoulle co pesado pé do micro ata que rompeu a clavícula. “Voou do escenario, golpeou contra unha mesa e abriu a cabeza cunha esquina”. O County estaba completamente travestido con peluka e vestido vermello, coas mans e a cara cargadas de sangue. O público volveuse tolo: “Mata, Wayne!”. O equipo, de súpeto, comezou a tocar Wash Me In The Blood Of Rock & Roll, como non podía ser doutra maneira. Manitoba levou a County ao xulgado, pero o músico de The Dictators nunca apareceu no xulgado, polo que rexeitaron os cargos.

O actual County ten pouco que ver co provocador e abrasivo creador do punk. Actualmente é a muller maior que vive no seu pobo natal, e pasa os días pintando cadros rodeados dos seus gatos. “Teño un bo lugar para vivir e fixen un percorrido como pintor. Gozarei deste percorrido e seguirei sendo creativo até morrer. Non era en absoluto o que esperaba. É moito mellor”.