O Goberno Vasco, como di o propio Topagune, é o motor imprescindible da posibilidade de Euskaraldia. Os principais axentes implicados son o Foro de Encontro e o Goberno Vasco. Non se canto diñeiro achegou o Goberno para esta iniciativa. Todo o seu orzamento ía acompañado probablemente dunha pequena cantidade. A iniciativa, din, é de gran importancia. O Goberno Vasco fíxose coa txapela de euskaltzale por excelencia.

Pero se analizamos a política lingüística do Goberno (e todo o que fai é política lingüística, porque todo faise nunha ou outra lingua e nunha ou outra forma de motivación, coñecemento e uso), hai moitos ámbitos que dificultan a revitalización do eúscaro. E, sobre todo, nas políticas explícitas sobre o eúscaro, redúcese ao mínimo que debería ter o eúscaro.

Alguén pode pensar que as peticións dos pensionistas (polo menos 1.080 euros de pensión digna…) non teñen nada que ver coa revitalización do eúscaro. Pero non é así. Votar en contra das demandas dos pensionistas en Madrid e Vitoria-Gasteiz xera nerviosismo, inquietude, inquietude… na vida dun gran grupo de persoas do noso pobo. Si queremos revitalizar o eúscaro, queremos complementar o eúscaro con preocupación, inquietude e inquietude? A un pensionista que recibe 500 euros espertaráselle o desexo de aprender eúscaro ou esta situación dificulta ese impulso?

É un exemplo. Pero temos cheas. Que pasa co tolo proxecto da incineradora de Gipuzkoa? Todos os concellos da provincia quedaron endebedados por 30 anos, é dicir, cun recurso financeiro moi reducido para unha situación tan dura –e para a revitalización do eúscaro- que vén para unha vida digna.

Último exemplo: Case a metade do diñeiro que ofreceu para facer fronte á crise que estamos na Unión Europea recibirano Iberdrola e Petronor, segundo a petición do Goberno Vasco. Pero non son Iberdrola e Petronor e toda a Banca un dos principais soportes deste estado glotofágico (refírome ao Estado español)? Promover o Euskaraldia e dar diñeiro a un dos principais soportes da glotofagia?

Pero se miramos estritamente á política lingüística do eúscaro, que atopamos? Corenta anos despois, Osakidetza non se ha euskaldunizado. E os plans de eúscaro que se fixeron para Osakidetza, eu creo que foron moi malos. De aspecto e froitos moi limitados.

É certo que nas escolas, polo impulso do pobo, desenvolveuse o eúscaro. Pero os problemas están á vista. Aprender euskera si, non utilizalo e pasos atrás. Ou aprender euskera, pero só para a escola. Ou aprender euskera, pero sen unha aposta firme polo eúscaro… E ademais, cal é a función da escola vasca nos plans do Goberno? Responder as necesidades do sistema económico ecocida e genocida. Non é unha escola para a vida, senón unha escola para o mercado que está á fronte do Goberno Vasco.

E deixamos aparte outros detalles: Denuncia contra Lander Arbelaitz por parte de dúas ertzainas; situación grave dos creadores culturais vascos sen resposta; situación grave das editoriais vascas; monolingüismo dalgúns membros do Goberno e da cabeza de ETB; recortes no ensino durante o COVID-19; o favorito coa distribución da publicidade pódese utilizar nos xornais glotofágicos que teñen no centro a marxinación do eúscaro (O Diario Vasco, por suposto O tamalrespiro O O O Español…).

Atraseime un pouco. O Goberno Vasco hase enfundado a txapela de Euskaltzale co acto de Euskaraldia. Dobaran deixouno claro nunha entrevista realizada en ARGIA: cada catro anos fanlle un exame (nas eleccións, por suposto) e mostrará con orgullo Euskaraldia. Mentres tanto, outros temas de protesta quedarán fóra do panorama. E para rematalo dinos que está en contacto con Confesba e os Bancos (entidades capitalistas, patriarcais, non só ecócidas, senón glotofágicas), a ver si eses tamén se pon a txapela de euskaltzale.

Segundo Topagune, sen o Goberno vasco o Euskaraldia sería imposible. O Goberno Vasco ve a ocasión de sacar beneficios fáciles e quere explicar aos seus superiores que apoiar Euskaraldia é tamén para o seu negocio.