Un ano despois de que o Goberno Vasco asumise a competencia penal, a conselleira de Igualdade, Xustiza e Políticas Sociais, Beatriz Artolazabal, realizou unha valoración moi positiva do camiño percorrido o 16 de novembro na Comisión de Dereitos Humanos do Parlamento Vasco: “Demos pasos rápidos, longos e seguros”.
O Goberno fixouse como obxectivo principal ao asumir a competencia: que o 40% dos presos estivesen no 3º grao, porque é un réxime aberto o que proporciona os mellores datos de reinserción. O 26 de setembro, no cárcere de Álava de Zaballa, Artolazabal destacou que grazas ao traballo do seu departamento estamos “moi preto” deste obxectivo nos centros penais vascos. Con todo, non achegou datos concretos.
"O prazo dun ano é quizais demasiado estreito para xulgar o traballo realizado. Pero a honestidade, a non torcedura de datos e a non distorsión da realidade é algo que hai que esixir desde hoxe"
Segundo datos parlamentarios do conselleiro en novembro, 1.562 presos e presas nos cárceres de Basauri, Martutene e Araba, dos cales 441 están en 3º grao. Tomando estas cifras, as matemáticas indican que o número de presos en 3º grao é do 28,2%. Obviamente, a diferenza de 11,8 puntos con respecto ao obxectivo do 40% (29,5%) é subxectiva, aínda que outro dato pode axudar a tomar a medida: Segundo datos da Institución Penal Española, en outubro de 2021, cando o Goberno toma a competencia, os prisioneiros situábanse en 3º grao eran o 27,03%. Un incremento de 1,17 puntos. Non parece que sexa tan positivo valorar. Quizais o Goberno non teña en conta as porcentaxes das 181 pretson presos provisionais. Non me parecería correcto, porque son prisioneiros, en definitiva, sen xuízo nin condena, pero con isto as contas serían o 31,93% os prisioneiros de 3º grao na actualidade e o 31,22% na toma de competencia en outubro de 2021. É dicir, a diferenza co obxectivo do 40% sería menor, 8,07 puntos, pero un avance aínda máis lento, un aumento de 0,71 puntos, e pasar do 31% ao 40% non é un reto tan grande. De novo, non parece un dato tan positivo.
Entre os logros que enumerou, Artolazabal destacou que nun ano o Goberno asegurou que ten doce vivendas “habilitadas”, que permiten cumprir a pena fóra do cárcere: seis en Álava, tres en Gipuzkoa e tres en Bizkaia. Descoñezo a situación de Bizkaia e Gipuzkoa. Pero, no caso de Álava, estas vivendas xa estaban en funcionamento para que o Goberno asumise a xestión penal. A diferenza é que antes eran responsabilidade da Deputación e que coa transferencia da competencia foron asumidas polo Goberno. O Goberno non habilitou “”, polo menos en Álava, novas vivendas, xa “habilitadas”.
As dificultades propias e herdadas non son poucas, e o prazo dun ano é, quizais, demasiado estreito para xulgar a implantación dun novo “modelo penal vasco” que quere pór no “centro de persoas” –por certo, este é o oximoron redondo: “prisión centrada na persoa”; con todo, mentres todos derrúbanse, benvidas medidas que fan máis habitables os cárceres para os reclusos. Pero a honestidade, a non torcedura de datos e a non distorsión da realidade é algo que hai que esixir desde hoxe.