Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con coágulos, póndonos os ferros no saco, rexistrando a casa e reténdonos na gaiola durante todo un día. Ultimamente cun fillo e un labrador amigo. Unha cuestión máis, por tanto, outras catro inculpacións, as mesmas que tiña nos últimos tempos (deterioración do material, negación da extirpación de tecido e de ADN…).

No primeiro caso negaron falar en eúscaro e finalmente o procurador, si estaba en francés, ordenoume que me calase, en ton desdeñoso, rebentando o meu carácter vasco e facendo ver con severidade que a miña lingua era insignificante. Pura humillación.

Presión, ameazas, destitución, intimidación, enjuiciamientos, unha multitude de sancións contra os cidadáns que se atreven a levantarse contra os seus proxectos. Estas son as súas armas, as súas respostas, para protexer os seus proxectos persoais. Onte souben, pola mañá, que Bouygues ponnos novamente en dúbida, porque as condenas que sufrimos no primeiro xuízo non son suficientes para eles.

Nas garras dos señores de cando en cando arrástranse os paisanos. Na Idade Media, os señores facían explotar aos pobres labradores, aos seres humildes, escravos dos seus servos, cando os seus intereses persoais conmovíanse. O réxime aristocrático dáballes esa capacidade, o de hoxe, o réxime democrático deixa as mesmas facultades aos señores do pobo, que son os que máis teñen cos nosos votos. Que destreza!

O poder que lles concedemos non se limita en absoluto a iso, senón que gobernan o noso territorio como eles, tendo o interese xeral na punta do peto nos flancos. O dono de Marienea non ten necesidades, pero o alcalde estableceu os fondos que ten entre Kanbo e Itsasu para construír, á conta de todos, a vontade do pobo, o instrumento dos labradores, os sentidos do medio ambiente. Todo un movemento cidadán levantouse contra esta desmesurada operación: a cidadanía local, os cargos electos da oposición, a campesiños fronte ao pobo e os colectivos que esperan á terra teñen aos nosos señores todo por diante para negalo, escondelo, mentir, traizoar e oprimir. E si isto non fose suficiente, no caso do PLU de Kanbo, que posibilitou o proxecto de Marienea, os avogados da Mancomunidade Territorial do País Vasco, en nome de todos os nosos electos, anunciaron que non ten interese na agricultura o magnífico pastoreo de Marienea que representa un rabaño de ovellas. E pensar en quen tomou a decisión? Até onde levan a broma, o desprezo? Temos unha nova expresión de que se van da realidade do noso país nun xogo normal.

Xustiza, que xulguen en nome dos cidadáns, que os electos representen aos cidadáns, xa temos o típica catecismo! Sería irrisorio que o sistema que se funda nestas palabras non nos arrebatase ou nos estragase realmente. Unha crúa realidade é tamén, un sistema que, señores, en mans dos grandes señores, mantennos no poder como inmóbiles, silenciosos.

O que non se move non cura os conflitos! Esteamos alerta!

Filipe Lascaray