O tema da comida ou a alimentación veu moitas veces á mesa durante o confinamento. Dime que e como comes e demostrarei que tes un complemento axeitado. E todo o mundo sabe agora que cada clase de comida ten as súas consecuencias, para ben ou para mal.

Todos se preguntaron que hai moito tempo que se pon menos diñeiro para comprar a comida. Si entón a familia puña un terzo da obstrución do ilabe para comprar a comida, hai tempo que cada cal consumiu ese gasto indispensable. A maior parte de nós fomos tras os alimentos baratos, que se deben apartar para gastar o diñeiro en gastos superfluos, como nos alugueres, nos transportes, nas saídas e nos atrevementos.

O acceso á comida barata está roto. A industrialización da agricultura era suficiente. Obrigar a producir cantidades, afiando a produtividade, mecanizando e pagando aos traballadores á máis barata. Na medida do posible ofrecer producións nos mercados en exceso, co fin de que os prezos fosen os máis baixos, por moito que os agricultores tivesen que axudar doutra maneira, ou deixar que desaparecesen...

Sen esquecer que para todos os que están famentos as asociacións están aí, tendidos e sostidos. Recollen en frangos os excedentes dos supermercados, os mesmos que aqueles excedentes que manteñen baixos os prezos de mercado. Os grandes comercios pagan menos impostos ofrecendo os seus excedentes. Por outra banda, o hospicio do Corazón ou o Cordeiro Católico, hai cidadáns que cultivan outro tipo de tedio axudando aos máis frades. Os pobres, pola contra, non teñen elección, sacian os seus ventres, esquecen os seus outros apetitos. Este mundo vai con gran destreza.

Ignorante daquel estalido da coroación, considerarase seriamente como fundamento da saúde alimentaria. Tendo en conta a urxencia do complemento, decidiuse conservar en común a última guerra mundial e creáronse valores organizativos como a seguridade social. Non merece a pena que a alimentación sexa tratada como un tesouro común?Porque polo menos todos os habitantes teñen un drache como alimento bo e forte!