- A demanda do xuíz Pablo Llarena deixounos en evidencia a importancia da tradución. Si unha mala tradución fai que a frase que é condición convértase en afirmativa, as consecuencias xurídicas poden ser moi diferentes.
Esta noticia levaríame, por suposto, ao soño que me turbaba toda a noite: o responsable de saúde dun partido abertzale da oposición reprendía aos que pedían que escribisen en euskera documentación clínica do hospital, porque querían que a lingua dos bertsolaris tivese o seu lugar no ámbito científico sanitario.
“A solución será un tradutor automático” gritaba o responsable, “estades encadeados nos sistemas de tradución automática estadística e hoxe vivimos na era dos sistemas de redes neuronais”. Con todo, segundo os expertos na materia, estes tradutores automáticos neuronais aínda tardarán vinte anos en ser substituídos por tradutores humanos.
Mentres tanto, non se esixirá o perfil lingüístico aos profesionais sanitarios. Os técnicos de eúscaro contratados por Osakidetza realizarán as traducións necesarias a aqueles cidadáns que soliciten a redacción dos informes no seu idioma, aínda que o traballo indirecto supoña un incremento dos custos sanitarios. Todo iso, por non esixir aos profesionais o requisito de eúscaro.
Fan falta vinte anos máis para ver a solución que propón este responsable? Que tolemia! Onde están Euskaltzaindia, as institucións a favor da recuperación do eúscaro, a cidadanía vasca? Ao final, no meu soño, apareceu o responsable mudo dunha institución creada para esixir o uso do eúscaro na sanidade vasca. Nas mans un supercomputador que facía un billón de operacións de coma flotante por segundo. O propio responsable tamén era un robot.