En xuño de fai 18 anos comezamos a coñecer os grafitos de Iruña-Veleia. Unha boa noticia para os vascos.

Pero a situación actual non é tan satisfactoria. Por unha banda, a Deputación Foral de Álava (DFA) di que todos os grafitos son falsos, e que os que pensan doutro xeito son conspirados. Por outra banda, a sentenza xudicial publicada hai catro anos. E a terceira parte, que proclama que a Ciencia debe decidir a autenticidade ou falsidade dos grafitos: xunto aos estudos filolóxicos, esixen a realización de probas físico-químicas, datación, termoluminiscencia, C14a, etc., do mesmo xeito que coa Man de Irulegi.

A convicción de que o xuízo resolvería a cuestión dos grafitos foi corrupta. Eliseo Gil serviu para castigar, pero só por "falsificar" 36 grafitos (outra cousa é si as probas desa falsificación son cribles, porque están baseadas na investigación dunha soa persoa). Outro dezasete investigadores non chegaron a esa conclusión. Eliseo Gil recorre a sentenza.

Ademais, algunhas das afirmacións da sentenza pon en dúbida a total certeza da DFA e indican que aínda hai moito que facer ao redor dos grafitos: Que só se analizaron 39 grafitos no IPCE, un deles real e 36 falsos, e que o resto, que se refire a 291, non foi analizado. E ningún deles.

Mentres tanto, os que apostaron pola Ciencia esfórzanse en contracorriente, organizando conferencias e visitas guiadas mensuais, escribindo artigos e cartas, pedindo a AFA que analice os grafitos en tres laboratorios, utilizando blogs e redes, gravando vídeos, denunciando a destrución que se está facendo no xacemento…, coa esperanza total de que finalmente Iruña-Veleia quede iluminada.

Tomas Elortza Ugarte