O movemento bolivariano puxo en marcha unha transformación impensable; Venezuela axitou os cimentos da sociedade neoliberal e iniciou o camiño cara ao socialismo, dando poder a un pobo humilde. Pero a revolución bolivariana tivo como obxectivo todo o continente. Estruturas transnacionales impulsadas por Venezuela e Cuba (ALBA, CELAC, UNASUR, Petrocaribe, TeleSur...) A idea bolivariana de “Gran Colombia”, case 200 anos despois, demostrou que era factible desde un punto de vista de esquerdas. De feito, a política internacionalista desenvolvida por Chávez e Fidel foi un exemplo para todos os revolucionarios e revolucionarias do mundo.

A revolución bolivariana puxo en xaque a hexemonía de Estados Unidos en América Latina, xa que o patio traseiro dos ianquis estaba a volverse de cor vermella. Ademais dos gobernos revolucionarios, as potencias como Brasil e Arxentina empezaron a liberarse das garras do Imperio. Este perigoso cambio na correlación de forzas debe ser tido en conta para entender, entre outros, o xiro á dereita de Arxentina, Brasil, Ecuador e Honduras, algúns a golpe de estado.

É sabido que o petróleo venezolano, o gas, o ouro, o coltán... son recursos preciosos e que o imperialismo ianqui nunca aceptará quedar fóra do mercado capitalista. Pero a obsesión por Venezuela ten outra razón: Frear o proceso de empoderamiento colectivo da Revolución Bolivariana e a idea de socialismo e internacionalismo desenvolvida pola mesma. E o intento de golpe de estado que vive hoxe o país non é máis que unha continuación do que sucedeu nos últimos 20 anos, pero nesta ocasión baixo outra forma.

De feito, o elemento da presión da chamada comunidade internacional foi moi importante neste novo ensaio. Desde o recoñecemento diplomático da autoridade do Guaidó até a instrumentalización dos medios de comunicación. No País Vasco, o Parlamento de Navarra rexeitou a moción de respecto á soberanía de Venezuela, e o Parlamento Vasco aprobou a Guaidó como presidente de Venezuela; EAJ-PNV, co señor Anasagasti á cabeza, sendo o máis sincero defensor da oposición ultradereitista golpista venezolana. E a televisión pública vasca, EITB, tamén defendeu sen máscaras o intento de golpe de estado que vulnera a lexislación internacional e todos os dereitos humanos.

Pero o pobo venezolano sabe ben que Euskal Herria ten máis dignidade que iso. A solidariedade internacionalista desenvolvida no noso país converteunos en referentes en Venezuela, e nos últimos 20 anos fomos compañeiros de viaxe da revolución bolivariana. Así o demostran as numerosas concentracións, charlas e accións de solidariedade que organizamos en Euskal Herria contra este golpe de estado, as entrevistas en numerosos medios de comunicación e o compromiso de centos de brigadistas que foron durante todos estes anos brigadistas. O internacionalismo vasco tamén é un exemplo para o resto dos pobos.

Os vascos xogámonos moito en Venezuela. A caída da Revolución Bolivariana tería graves consecuencias tanto en América Latina como no País Vasco. Neste momento crítico non hai lugar para posicións intermedias injerencistas, aos que estamos a favor da paz e dos proxectos liberadores correspóndenos defender a soberanía do país venezolano, o que significa defender a revolución bolivariana, multiplicar a solidariedade internacionalista.

Máis de 30 movementos populares venezolanos chamáronnos a defender a soberanía do seu país e a revolución bolivariana; non os deixemos sós, porque a súa loita tamén é nosa.

Dous pobos, unha única loita. Viva a revolución bolivariana! Viva Euskal Herria internacionalista!