No Estado español ha predominado o traxe de incultura, e algúns presuntos expertos dinnos de que nos temos que preocupar e a que opornos un día e outro, supostamente vestidos, deciden o que temos que facer e pensar no noso lugar. Un exemplo típico de expertos que utilizan o traxe inculto tivémolo a cargo do humorista español Arévalo, falecido a principios de xaneiro.

Fai 40 anos coñeciámolo todos, fixérono famoso polos seus chistes na Televisión Española. En toda gasolineira podíanse atopar os casetes desta mercadoría, que falaba dun humor rancio e axitado aos seus chistes e que, a pesar de dicir que “era da súa época” para blanquear Arévalo, sempre facía chistes de prostitutas, págaos (sic), inválidos e con problemas expresivos, nunca á conta da maioría dos millonarios, ricos, dominantes ou poderosos, minúsculos, e fastidiosos, e fastidiosos.

Os tertulianos españois, eses presuntos expertos, fixéronlle un panegírico (bo, polo menos esforzáronse ) e eloxiaron os seus “logros” e os seus “chistes memorables”; pero os tertulianos non son verdadeiros expertos, aínda que falan do púlpito televisivo, que visten o predico con palabras elegantes e fan expresións contraditorias, utilizan a terminología críptica e as frases estereotipadas para desterrar a este. E a maioría dos espectadores tráganos sen dicir nada.

O escritor Rafael Chirbes avisounos hai tempo: “Els guapos, disfraces de mentiras”, e eu engádolle: mostra de roupa de incultura.

Josu Jiménez Maia, escritor