Cando o pozo de sangue (o de Gaza, de momento , e esperemos que non sexa máis que o de alí, que xa vimos en exceso este mes) séquese e chegue o momento de observar todo o suceso con máis luz, quizais ninguén se acorde. Total, despois de ver tanto ao mes de nacer aos nenos de carne e óso, será merecedor de lamentar a morte de algo de fume?

Pero xa é certo que o incendio do 7 de outubro produciu un forte dano xeopolítico lateral. O seu nome é IMEC: India-Middle East-Europe Economic Corridor. En setembro, un mes antes do incendio de Gaza, lanzouse coas campás de volta un ambicioso proxecto. O país máis poboado do mundo, a India, o mercado máis rico do mundo, Europa, e os principais produtores de enerxía do mundo, que supostamente tiña que unir con prosperidade e amizade. No longo título descritivo, con todo, non viña o padriño do recentemente nado, EE.UU., pero dálle igual: o presidente de Bide estaba sentado xunto ao presidente da mesa ao asinar o pasado 9 de setembro xunto ao G20 de Nova Deli a acta de constitución da entidade.

Estaba máis claro que Belt and Road Initiative de China cumpría dez anos e que o IMEC quería ser o contrapunto do foro que ía celebrar con fervor. Pero non se trataba dun fume buxán, senón de cuestións máis profundas. E o equipo de Blinken tiña motivos para estar contento. Poucos días despois, as inesquecibles declaracións de Jack Sullivan non eran as saídas tras unha feliz velada.

O IMEC, por unha banda (probablemente desde que era o máis importante para EE.UU.), facía á India un favor irreversible, ou mellor dito, que debía pagarse como socio fiel no Quad do Indopacifico: Como China, a India ten unha necesidade insaciable de combustibles, que non se reducirá no futuro, e non as súas relacións doces cos países árabes e islámicos, debido á intensa vida que sofre a súa minoría musulmá. A segunda intención do IMEC, máis dubidosa, consistiría en pegar a paz entre Arabia Saudita e Israel co interese. E por último, si a Europa pobre tamén obtiña enerxía...

Un mes despois do 7 de outubro, todo o conto do IMEC foise ao traste afogado no pozo de sangue. A India está en silencio ante a masacre de Gaza para evitar que o lume entre en casa. As relacións entre Israel e os “bos árabes” quedarán frustradas por moitos anos, se algunha vez se reconducen, o BRI de China terá quebradizos de cabeza, pero o IMEC non será un deles.

Coa perspectiva que dá o futuro, case o día seguinte, parece que pensar o que liamos hai apenas dous meses en serio ...