A casualidade uniu esta reflexión para meter o dedo nos ollos coa canción Imaxine, de John Lennon e Yoko ONO, na súa 50 aniversario.

Eu proporei unha versión moito máis humilde e próxima do mundo de ilusión representada na canción.

Non te esquezas de all the people. Só quedarémonos co 10% da poboación adulta do noso pobo. Estou convencido de que na nosa sociedade, máis do 10% considérase de esquerdas. Bo, talvez somos maioría, porque moitos descoidados que votan á burguesía vasca consideran á súa como de esquerdas. Pero quedaremos co 10% da nosa sociedade. Unha de cada 10 persoas da nosa contorna. En Euskal Herria unhas 260.000 persoas, en Vitoria-Gasteiz unhas 21.000.

Imaxine 10% of the people dá unha hora á semana á militancia. Sabemos que a militancia non é algo que se mida en horas, senón unha actitude cara á vida (You may say I'm a dreamer). Llamémosle militancia, activismo ou traballo para cambiar a realidade cara á esquerda. E non se trata de quitar ese tempo aos desprazamentos, aos traballos de coidados, ás obrigacións fisiolóxicas, ás relacións persoais, nin ao traballo (o que na maioría dos casos é tempo dedicado aos capitalistas; pero deixaremos a plusvalía para outra marxe de opinión…).Imaxine 10% of the people dedica o 10% do seu tempo de lecer á construción doutra sociedade: participando en actividades colectivas, organizando, facendo propostas, creando iniciativas… no traballo, na escola, no barrio, na asociación, na organización, no sindicato…

Imaxine 10% of the people dedica o 10% do seu tempo ás terrazas, bares ou fronte á televisión en actividades colectivas. Nas asembleas, na construción popular, na colaboración cos demais, no desenvolvemento de ideas, nas mobilizacións, tentando soñar con outra sociedade e levala a cabo con pequenos pasos cotiáns.

You may say I'm a dreamer e moita xente non ten tempo libre nin un 10% de tempo libre. Entón, imaxine 10% of the people dedica o 10% do diñeiro que gasta en grolos a unha causa. E, que dicir!, que se gasta en cousas absolutamente inesenciales, non no consumo, senón no puro consumismo no que todos nos movemos máis ou menos, aumentando os beneficios das empresas capitalistas. Imaxine 10% of the people gasta un 10% do diñeiro nunha iniciativa ou financiando a un axente, unha asociación, unha organización ou, por exemplo, un medio de comunicación alternativo.

Non se trata de facer unha revolución, na que hai que dar “algo” máis dun 10%. Pero, a pesar de todo, como estariamos si o 10% dos que se consideran de esquerdas dedicase tempo, traballo, diñeiro…?

Si, o obxectivo desta reflexión é xerar malestar e reacción naqueles que quedan lonxe, aínda que só sexa nun 10% deles.

O teu may say I'm a dreamer. Pero, imaxínascho?