- Non se pode evitar comparar Navarra co BEC. O público notouse máis amodo, as ondas non se levantan inmediatamente e, sobre todo, até o final, pouco. Pero unha vez explotado, a onda expantsiva esténdese pola praza. Os protagonistas da xornada destacaron que foi un día laborioso e que, como non podía ser doutra maneira, un día que vai máis aló do bertso e que deixou unha alegría colectiva. Elix (Elixabet Etxandi) e eu, como sempre, estivemos atrapando as palabras e as palabras de quen, tentando dar un paso entre os caracteres da man dun protagonista. O guía de hoxe foi un dos que fixo súa a súa praza e a súa praza cun vocabulario e un significado característico.
Tampouco perdeu o sorriso na rolda de prensa. Alaia Martín ten un mundo propio e cántanos desde ese mesmo mundo. A primeira final do Campionato Nacional de Bertsolaris non significa que non teña experiencia. Tomou a medida ben desde o principio e soubo dala desde el.
Na primeira sesión do campionato tocoulle cantar (en Getxo) e finalmente gañou por méritos cantar (en Pamplona). Na rolda de prensa, antes de que ninguén lle pregunte, respondeu ás preguntas que tiñan en mente a moitos.
Hoxe foi un gran día. Conseguín gozar por momentos. O que conseguín durante o campionato foi gozar das sesións e iso é grande. E o que dixen, conseguino hoxe tamén conectar con iso, quizais, aínda que non haxa tantas veces como queira.
Non quero deixar de dicir que me sentín moi agradecido fóra dos focos, polos que estiveron traballando no fondo que trae o Campionato, polo coidado que recibín…, que en ocasións podía ser motivo de desconcentración.
Hoxe trouxeches ao canto as primeiras vivencias e, como foi a primeira experiencia da final?
Tiña moita ilusión e dei lugar a esa emoción, quizais non de forma intelixente. Porque a véspera estaba tranquila, cheguei a bo corpo, pero no canto era unha sensación cando estaba como bluetooth, acendelo e apagalo. Fixen moito traballo e tiven claro que estou a buscar e nesa procura quizais perdín o meu momento nalgúns momentos.
Dixo que van cantar cun sorriso e complicidade, e na despedida agradeceu a súa complicidade. Como viviu o camiño de Getxo a Pamplona?
Foi un camiño moi bonito e así lembro todo o campionato. Hoxe, pola contra, foi un gran día e estou contento non só co equipo, senón con formar parte do mesmo. Ademais, esa alegría aumenta co chapeu de Maialen.
Díxoo tamén no seu último saúdo.
Desde neno foi un referente importante e merecedor.
Que día despois deixarache BTN22?
Son de dixestión lenta. Podo dicir que estou contenta de cantar o que cantei e cantar como cantei. A final deume moito que aprender e síntome a gusto. Sinto que teño un longo e bonito camiño por percorrer con estes bertsos e estou ilusionado co que temos.