Desde hai varios anos participas nos proxectos de Bizi Baratze.

Si, xa temos unha gran relación, atreveríame a dicir que Jakoba e eu convertémonos/convertémosnos case en amigos! (risas). Non, agora de verdade, arranxámosnolas/arranxámonolas moi ben, eu son un ignorante nestes temas, pero el explica as cousas tan ben e tan ben. Dáme moitas facilidades, e é un pracer traballar cun testador como leste. Ademais, tamén é paisajista e ten a súa sensibilidade. Gústame enviar unha proposta e recibir a súa opinión.

O tema deste ano é o máis beneficioso. Non sei si é a cousa máis fácil de debuxar…

O tema dos abonos era moi difícil para min, porque non se move, non é vivo, non é un instrumento… Pero bo, encántanme os desafíos do que non sei. Deime moitas voltas á cuestión, pensando en como enfocar esas ilustracións que abren os meses na axenda, e tamén falei moito con Jakoba. Finalmente, decidín recoller as actividades que se realizan ao redor dos abonos, mostrando a persoas de todas as idades. Ouza, si todos comen na mesa, todos terán que traballar, non é así? Tamén xoguei con imaxinación nesta axenda, encadeando diferentes personaxes e paisaxes en cada escena.

Aprenderemos, por tanto, a facer diferentes tipos de abonos en cada época?

Si, e de cando en vez hei intercalado algún instrumento: de volteo da terra, de fertilización… Doutra banda, tamén tentei dar un pouco de perspectiva ás imaxes, que se poden ver nos campos, ou nos cortellos, ou na distancia… Cando o que teño que explicar son cousas descritivas, normalmente adoito debuxar para ler. Esas escenas hai que lelas, e creo que iso é rico, saber ler tamén as imaxes.

Aprendiches moito da lúa, da terra e das plantas durante todos estes anos?

Sen dúbida! Aos poucos funme coñecendo e hai cousas que son descubrimentos auténticos. Por exemplo, paréceme estupenda a loita subterránea: quen fai dano a quen, quen protexe a quen, quen escorrenta aos insectos, quen alimenta… Esta guerra subterránea non é a Guerra Fría, é a Guerra Quente! Todo iso paréceme apaixonante. De todos os xeitos, non o levo á práctica, porque non teño hortas… Son neno de asfalto! Pero si, é certo que agora miro a lúa doutra maneira.