- A iniciativa Euskal Eskola Publikoa Harro reivindicou un modelo público e único para o conxunto do sistema educativo vasco. Neste sentido, a Federación de Ikastolas púxose á defensiva; e como a mellor defensa é un bo ataque, non están dispostas a pór as ikastolas a disposición da administración e é necesaria unha nova definición do público. Unha nova definición do público… que inclúa a iniciativa privada! Non podo imaxinar unha mellor oferta para o capital que a subordinación á formación da sociedade do futuro: un modelo social que destrúe o público e o privado. Un mundo perfecto e euskaldun, sen esquerda nin dereita e libre doutros axentes contaminantes que pon en perigo a nosa pureza como pobo.
Sempre é bo recoñecer o enorme traballo dos pioneiros: as ikastolas foron a resposta popular á represión franquista que negaba o dereito a estudar e vivir en eúscaro. Pero o debate actual, aínda que algúns se empeñen niso, non se refire ás súas orixes, senón ás consecuencias sociais da concertación actual en Euskadi. Estamos a falar de diferenzas e desigualdades. En Euskadi non todos os nenos e nenas teñen o mesmo dereito á educación e as súas posibilidades dependen das condicións socioeconómicas. A reprodución da desigualdade de clases está garantida grazas ás escolas cristiás e ás ikastolas, que son, en esencia, as que reciben a maioría do diñeiro destinado á concertación na CAV.
"As ikastolas foron unha resposta popular á represión franquista que negaba o dereito a estudar en eúscaro e a vivir en eúscaro. Pero o debate actual, aínda que algúns se empeñen niso, non se refire ás súas orixes, senón ás consecuencias sociais da concertación actual en Euskadi"
En Euskadi, a taxa de matriculación concertada é do 48,3% do total, 20 puntos por encima da media estatal e 35 puntos por encima de Europa. É necesario pór fin a esta anomalía neoliberal. Non esquezamos que o concertado significa un privado financiado con diñeiro público.
A diferenza entre os alumnos dun centro e outro é cada vez maior. Reúnense en público os alumnos de orixe máis humilde. Segundo un informe realizado en 2018 por Save the Children, o 88,9% dos centros vascos cun nivel de concentración moi elevado de alumnado de baixo perfil socioeconómico son de titularidade pública. Isto significa, no fondo, que os concertados son nos práctica centros elitistas que dan as costas á realidade social, e que a súa mera existencia xera verdadeiros guetos. O financiamento público das escolas privadas supón menos diñeiro e menos recursos para a escola pública. Este último, a diferenza do concertado, non realiza procesos selectivos cubertos por "cotas voluntarias", senón que acepta toda a pluralidade cultural que se deriva da inmigración.
A consecuencia máis evidente da concertación é a segregación social. Mentres algúns teñen un coñecemento privilexiado que é cristián ou presuntamente popular, a escola pública, inclusiva, que é o verdadeiro reflexo do pobo, carece dos recursos persoais e materiais suficientes. Falar da educación pública por parte do PNV como eixo vertebrador é unha broma de mal gusto. Con isto xustifican a fraude liberal da libre elección. Libre elección para:
O feito de que os centros relixiosos queiran xustificar a súa existencia é algo que se pode entender, á fin e ao cabo hai unha diferenza moi importante entre a educación que reivindican os centros relixiosos e a escola pública. Porque este último na ciencia, na igualdade, na diversidade, na laicidad, etc. reivindica unha educación baseada. Hoxe en día a escola pública garante o dereito a estudar en eúscaro. Que argumentos ten a Federación de Ikastolas para non querer publificar e diferenciarse da escola pública? Direi: Distorsión de conceptos de Movemento Popular e Social.