Si mírome a min mesmo, recoñezo que non sempre fun feminista. Desde que teño conciencia, fun de esquerdas, si. A esa idade, cando tiña 15 anos, tamén me xurdiu o nacionalismo. E aínda que tiña unha base ineludible dos dereitos humanos, vía abusos no feminismo, pensaba que se facían formulacións moi extremas; é dicir, vía máis acertadas as outras loitas que o feminismo. Co tempo fun cambiando. Fun descubrindo o feminismo lendo textos, artigos, entrevistas … Os que estaban ao meu lado axudáronme a facelo. E hoxe en día o feminismo paréceme un punto de partida imprescindible para o cambio social, fundamental. Aprendín, e o que aprendín achegoume riqueza; creo que o discurso do feminismo deume unha perspectiva máis axeitada e enriquecedora.

Volvendo ao Alarde de Hondarribia, vexo claro que coa lema “O Alarde de sempre” deféndese o “de sempre”: Protagonismo “de sempre”, repartición de roles “de sempre”, espazo público “de sempre” … emparellarse coas festas de Vitoria-Gasteiz pode ser clarificador. Para min Celedón foi “para sempre” en festas, coñecino desde pequeno. Pero para quen teñen quince anos máis que eu, Celedón foi un momento “novo”, non era “para sempre”. Celedón é hoxe unha tradición. Cando eu era neno todas as blusas eran homes. Iso era “o de sempre”. Pero cambiou, hoxe en día os blusas e as mozas van en cuadrillas, e así as festas enriquécense e adáptanse para todos. Porque hai que revitalizar a tradición, porque non é un fósil, e ademais, as festas teñen que estenderse para a participación de todos.

Ante os insultos e os obstáculos que cada ano sofren os membros da Compañía Jaizkibel durante o Alarde, Cristina Uriarte non mostrou coa súa actitude os valores que debería impulsar o Departamento de Educación: igualdade entre homes e mulleres, necesidade de garantir a presenza das mulleres no espazo público, respecto mutuo … Iso pode ser suficiente para pedir a súa dimisión. A verdade é que se me ocorren outras moitas razóns para pedir a dimisión de Uriarte. Eu só farei unha recomendación ao xefe de Educación: que lea sobre o feminismo, que escoite atentamente ás feministas, que abra os oídos e a cabeza, e quizá entenda que a petición de dimisión ten fundamento.

Este texto de opinión foi publicado por Ala Bedi e trouxémolo a ARGIA grazas a licénciaa CC-by-sa.