A través destas liñas vou explicar unha idea sinxela. Folga lingüística.

Coñecemos diferentes tipos de folgas. As máis extremas, polas súas graves consecuencias persoais, son as folgas de fame e sede. O máis curioso para a nosa imaxe sería a folga “xaponesa”, que en lugar de deixar de producir, consiste en xerar un exceso de produción, facendo que o manexo do produto producido en exceso convértase nun problema para a empresa pola dificultade de almacenamento e comercialización. Por outra banda, o tipo de folga laboral máis coñecido nos conflitos laborais na nosa contorna, a negativa a traballar, a producir en horas ou días, é dicir, a non producir nada ante un problema empresarial ou administrativo.

Seguindo co tema das folgas, creo que quizá os falantes da lingua minorizada como consecuencia de que o eúscaro sexa unha lingua minorizada, en determinadas situacións nas que o uso do eúscaro é negado e obstaculizado, na maioría dos casos inxustamente, pode ser unha boa ferramenta para combatelo, a Folga Lingüística. Pode servir tamén para protestar ante as reiteradas sentenzas inxustas que están a ditar os tribunais contra o eúscaro desde o ámbito de Xustiza.

Sen dúbida, varias asociacións e entidades que traballan en Euskalgintza e Herrigintza deberían acordar a través de reflexións e entrevistas conxuntas en que consistiría esta posible Folga Lingüística, como, cando, quen, a quen, por que e para que. A modo de idea, a continuación detállanse algúns exemplos destes puntos:

- En que consistiría: manter firmemente o uso do eúscaro naquelas situacións nas que se vulnere o dereito ao uso do eúscaro, para facer entender á marca, empresa ou entidade que quere conseguir algo de nós, que si quere conseguir algo, deberá respectar o dereito lingüístico á comunicación en eúscaro.

- Quen: os vascos que queremos vivir en eúscaro.

- A quen non respecta o dereito lingüístico dos falantes vascos. Grandes empresas e marcas comerciais, institucións públicas e os seus representantes… Entre as institucións públicas destacan os xulgados, a Ertzaintza e Osakidetza, unha das organizacións coas que o uso do eúscaro é máis difícil nas súas relacións.

- Como: Coa interacción dos axentes que traballan en Euskalgintza e Herrigintza, establecendo un tempo para a realización da Folga Lingüística.

- Por que: o esforzo persoal por non renunciar ao dereito a usar o eúscaro no día a día é decepcionante, xa que a loita por levalo a cabo en solitario é excesiva na maioría dos casos. E tamén arriscado, ante varios organismos públicos ou os seus representantes.

- Para que: unha iniciativa deste tipo daría un certo apoio ao esforzo diario dos individuos, sabendo que se trata dun esforzo e iniciativa organizada e realizada por máis xente, que serviría para demostrar que a cuestión dun individuo cobizado é algo absolutamente xeral desde o que parece.

A Folga Lingüística, do mesmo xeito que para o eúscaro, serviría tamén para o resto de linguas minorizadas, por suposto.

Un forte abrazo a todos os que, á miña maneira, tentades facer realidade o voso dereito á lingua no día a día.

José Miguel Muguruza Eizagirre