Hai uns anos que pasei un fin de semana en Pamplona. Era o 12 de outubro.
Sorprendeume ver a decenas de latinoamericanos celebrando efemérides, con concertos, txosnas e todo. Celebrara a conquista dos meus antepasados? ! Pensei que a asimilación cultural dos conquistados xa se realizou. Á marxe da natureza, cultura (valores, normas, crenzas, lingua…) dos americanos, os españois fan súas as establecidas.
Este proceso denomínase xenocidio: destrución dun pobo, dunha cultura, dunha natureza.
Non me parece afastado o día no que os vascos de España tamén celebraremos o 12 de outubro, cunha memoria totalmente perdida. Esquecendo que os nosos antepasados foron conquistados
Na Eurocopa competiron os nosos dous campións, Francia e España. Nesta última xogarán oito xogadores de Athletic Club e Real Sociedade. As camisetas da selección española han comezado a desfilar polas rúas da capital biscaíña. Gran pantalla para ver a final, no frontón de Pamplona/Iruña. Indicadores da medida de asimilación. A diferenza de nós, a nova xeración celebra as vitorias de España: “Imos!”. O fútbol esperta emocións que prevalecen sobre a razón. Hai algúns razoamentos: “Si nosos compiten con España, eu tamén con España”. Aínda que o saiba (?) Que España e Francia roubáronnos un Estado que garantía o noso benestar. Que nos deixaron sen protección. Practican o xenocidio connosco. Ou non o sabemos? Vivimos pensando que as conquistas e os xenocidios só ocorren a distancia?
Hai resistencia: corredores de montaña, pelotaris… pero o noso xenocidio segue adiante.
Algúns futbolistas negáronse a participar na selección vasca, preferindo xogar en seleccións estranxeiras pero oficiais. Que mensaxes transmiten aos seus seguidores? Que o o noso non ten valor. Que o noso Pobo non ten valor. Axudan ao xenocidio.
Non me parece afastado o día no que os vascos de España tamén celebraremos o 12 de outubro, cunha memoria totalmente perdida. Esquecendo que os nosos antepasados foran sometidos.
Ou, si as matemáticas son precisas, cumprirase o que Deulofeu prevé en “Matemáticas da Historia”? Así sexa.
Mentres tanto, douvos o meu agradecemento a todos os que estades en contracorriente, sobre todo a todos os que creedes en eúscaro. É un respiro para nós, nunha contorna de asfixia.
Iñaki Idigoras Igartua