En 2017 púxose en marcha a República dos Hipervecinos, que organizou unha mesa xunto á outra, un xantar de 215 metros de longo e 648 cadeiras con pratos preparados en casa. Foi o primeiro paso para reivindicar que a rúa era dos veciños.

Desde entón, neste espazo que ocupa unhas 50 rúas, promóvense proxectos de colaboración, intercambio de obxectos e servizos e de convivencia, organizando iniciativas de encontro (almorzos, xogos infantís, actividades culturais…), impartindo cursos, arranxando aparellos rotos ou creando grupos de whatsapps para vender obxectos de segunda man… Na era da pandemia, por exemplo, crearon un grupo de compras aos veciños máis vulnerables.

Ambiente urbano

Segundo explicaron na reportaxe de The Guardian, os veciños e veciñas aseguran que a pesar de vivir nunha cidade queren crear un “ambiente de pobo”, en contra de formas de vida anónimas e solitarias, e que o obxectivo non é só conseguir un ambiente agradable, senón que tamén é un factor económico e social forte para o futuro. Céntranse en catro alicerces: medio ambiente, saúde, espazo público e mobilidade.

As súas iniciativas son ambiciosas. Vaise a pór en marcha un centro de saúde no barrio, vanse a comprar bicicletas eléctricas para os veciños e estase estudando a posibilidade de cobrar o imposto aos comercios que non lles gustan, porque queren tendas que dean servizo ás súas xentes, non porque se abran pensando nos turistas. De face á ordenación e recuperación do espazo público, recentemente procedeuse á limpeza, peonalización, plantación de vexetación e transformación da zona abandonada rodeada da estrada nunha praza habitada.

Non se trata de que a República de Hipervecinos repítase noutros lugares, senón de que cada lugar faga seu o modelo e adáptese á súa realidade. Pero a súa filosofía é clara: un barrio que o vai a ter todo a man, convencido de que é unha comunidade forte a que consegue unha densa rede de veciños.