Por suposto, estou a referirme a ETB1. En castelán – nada impórtame – utilizando a terminología das indicacións sanitarias previas á morte do Xeneral Franco, “corrente as constantes vitais” (logo tamén morreu o asasino)

 

Nos seus inicios deseñouse unha televisión que soñabamos os euskaltzales. Pero desde que en 1983 producíronse as primeiras emisións, démonos conta de que o camiño estaría cheo de dificultades. Non falo por falar. Alí estaba eu, nas trincheiras vascas, xunto a Martín Ugalde, no acalorado debate dialéctico contra os criados de Ardanza, que chegaron ao Goberno en 1985. "que van dicir no Parlamento cando saiban que ETB (aínda monolingüe) é deficitaria?", preguntáronnos os ilustres Spagnolo e García Egonxeaga nunha daquelas mañás de desencanto. “Que somos vascos”, respondeu Martin, apartándose daquela asfixiante reunión cunha portada.

 

Despois de trinta e cinco anos ETB1 dá pena. Non se salva ningún intento. E, ollo, non me queixo dos profesionais, que fan o suficiente cos poucos recursos que teñen.Estaba enfermo antes do coronavirus. A ETB que publicamos os euskaltzales será lanzada por Azurza, Aranberri e moitos outros amigos e nacionalistas monolingües. Que patria a de algúns! Pois que non me encasillen no seu grupo.