argia.eus
INPRIMATU
Caserío Garroko
Proxecto impulsado pola casa do pobo, referente en cultivo biolóxico
  • En 2011 iniciouse o proxecto de cultivo biolóxico na Granxa de Garro de Lekorne: “Os terreos pertencían á Casa Consistorial e o proxecto foi creado polos cargos electos da mesma e do Colexio Público”, explica Argitxu Ithourria. Partiron co obxectivo de impulsar o cultivo biolóxico, e uns 85 socios locais e próximos forman parte da cooperativa que xestiona a leira. No día a día, cinco persoas traballan. Producen e venden verduras de proximidade a familias, comedores e restaurantes. Mediante convenio co Concello, os labradores poden utilizar os terreos do pobo.
Garazi Zabaleta 2024ko otsailaren 19a

Actualmente producen ao redor de 40 horticultores na Granxa de Garro, nas hortas exteriores e nos invernadoiros: “Os invernadoiros non son, con todo, invernantes”, sinalou o fabricante. Explotación de 9 hectáreas de terreo en modelo biolóxico. Ademais da horta, en 2018 plantouse unha zona de froiteiras na granxa, principalmente mazás e peras. E en 2020 comezaron a producir pequenas plantas para a horta co fin de desenvolver a autonomía: “Antes facíannos un produtor de plantas de aquí, pero iso acabouse, e pensamos que empezamos a facer as nosas plantas típicas”. Ademais de para eles, na actualidade tamén producen plantas para outras seis leiras próximas.

Venda directa e máquinas hortofrutícolas automáticas

Os membros da Granxa de Garro venden directamente as súas hortalizas a través de feiras e cestas, pero tamén a través do aparello automático de distribución de hortalizas que teñen en marcha na propia granxa. “En Francia esta forma de venda está moi desenvolvida: é unha máquina cunhas caixas e o consumidor elixe as verduras que quere comprar, paga con cartón e ábrense as caixas”, explica. Doutra banda, a través do proxecto de distribución Iparlab, creado fai un par de anos, tamén venden o produto a cantinas e outros comedores.

Mirando cara atrás, Ithourria valorou positivamente o proxecto: “Aquí tamén hai persoas que van comprar a superr, pero en xeral o costume de comprar o autóctono e o biolóxico está metida na vida da xente”. Pero, en canto á profesión dos campesiños, a Ithourra preocúpalle: “A nosa profesión cada vez é máis difícil: o clima está a cambiar, hai máis enfermidades, hai máis estreñimiento… Para producir o mesmo hoxe necesítase máis diñeiro, e para adiante creo que o cultivo se fará máis técnico”.