Naroa Martínez, asesora sobre a morte e o duelo en Educación Primaria, ve que o tema está moi presente, que xera preocupación, e que quere axudar, pero que moitas veces non se sabe como responder á situación.

“A morte é a única experiencia segura que temos, todos imos a iso, é parte do noso día a día”, e é fundamental falar diso e traballar o proceso de duelo que supón a morte. “A pedagoxía da morte pode evitar duelos patolóxicos nos nenos, porque todo o que falamos con naturalidade axuda a non patologizar e a vivir o duelo de forma natural”, di Martínez.

“Eu estou a apagar lumes, fago o que podo”

Iniciou unha recollida de firmas na rede solicitando formación neste tema para o profesorado e realizando unha invitación a traballar a morte no plan anual de face ao currículo escolar, interpelando aos políticos do Parlamento vasco. En todos os centros, o profesor tamén reivindicou a creación de protocolos individualizados para a educación da morte e o duelo, así como a posta en marcha dun experto no Berritzegune: “No Berritzegune traballaba sobre a morte e o duelo e había un experto que ofrecía formacións e desde que se xubilou, falta esa figura pública. Case todos os días acoden a min profesores e familias, pero eu estou a apagar as fogueiras, fago o que podo e si esa figura pública consolídase, a axuda sería máis ampla, chegando a máis familias e centros educativos”.