Até agora cada tribunal provincial interpretaba e aplicaba libremente o artigo 17.12 da Lei de Propiedade Horizontal. Na maioría dos casos, os tribunais ditaminaron que todos os propietarios da comunidade debían estar de acordo coa prohibición de instalar máis casas turísticas, o que vén alterar a sentenza do Supremo, que establecía unha maioría de 3/5 –tanto de propietarios como de cotas de participación–.

Os xuíces analizaron os recursos interpostos por varias comunidades de veciños e veciñas da zona. Na cidade de Marbella, por exemplo, os veciños denunciaron que os clientes dunha casa turística fan moito ruído, rompen as cousas ou ouriñan na porta. Tras a votación 48 dos 51 propietarios decantáronse pola prohibición dos aloxamentos turísticos, pero dúas empresas do sector levaron o caso aos tribunais.

Segundo os xuíces do Tribunal Supremo, a realidade das cidades cunha alta taxa de turismo mostra que o lecer e o descanso son dificilmente compatibles. Explicaron que a maioría de 3/5 é moderada, xa que no resto dos casos –o feito de ter que aceptar a prohibición por unanimidade– non tería sentido, xa que bastaría para revogar a prohibición co voto en contra do propietario que pretenda destinar a vivenda ao turismo.