- O Salto analizou os datos do informe The Global E-Waste Monitor de 2020. Por este motivo, os países da Unión Europea son os que máis residuos electrónicos xeran. No estado español cada ano xéranse 888 kilotoneladas de lixo electrónico, é dicir, aparellos de aire acondicionado, electrodomésticos, computadores, fluorescentes e lámpadas ou móbiles que rexeitamos. Deles, en 2017 recicláronse correctamente 287, un terzo. Cada persoa de Hego Euskal Herria xera unha media de 19 quilos de residuos ao ano.
Segundo o informe, cada ano prodúcense en todo o mundo 53,6 megatoneladas deste tipo (Mt). Desde 2014, a xeración global de residuos electrónicos aumentou en 9,2 Mt e prevese que para 2030 creza en 74,7 Mt. 78 países do mundo teñen lexislación específica para tratar estes residuos.
A cantidade que cada un xera é totalmente desequilibrada: Europa e Oceanía son os continentes que máis residuos xeran, con 16 quilos por cabeza, seguidos de América do Norte, América Central e América do Sur, con 13,3 kg por habitante. En Asia e África xeráronse 5,6 e 2,5 kg por habitante respectivamente.
Mentres en Europa o 42% dos residuos recíclase correctamente, no resto do mundo o nivel é inferior ao 12%. O 82,6% dos residuos electrónicos xerados en 2019 non se destinaron a destino axeitado: O 8% son derrames ou incinerados de forma irregular e aproximadamente un de cada cinco aparellos realiza unha "viaxe" transfronteiriza para tratar de forma irregular como chatarra ou como artigos de segunda man para a súa reparación e venda.
Cada ano vértense á atmosfera 98 megatoneladas equivalentes a CO2, xa que non se reciclan frigoríficos, aire acondicionado e outros electrodomésticos. Representan o 0,3% do total de emisións relacionadas coa enerxía. Os autores do informe destacaron o custo de non reciclar estes elementos e contabilizaron en 57.000 millóns de dólares a materia prima disipada pola falta de reciclaxe real destes dispositivos.
O informe revela que a demanda de ferro, aluminio e cobre para a produción de novos produtos electrónicos en 2019 situouse en 39 megatoneladas. "Mesmo nun escenario ideal, o ferro, o cobre e o aluminio (25 Mt) resultantes dos residuos electrónicos recíclanse, e o mundo aínda necesitaría 14 Mt de ferro, aluminio e cobre para fabricar novos produtos electrónicos".
Problemas de saúde
Os riscos para a saúde dos compostos que os compoñen afectan especialmente aos traballadores que manipulan estes aparellos, así como aos nenos e nenas que viven preto dos vertedoiros que os albergan. Entre os elementos perigosos atópanse as chamas retardantes bromadas (BFR), os clorofluorocarbonos (CFC) ou os hidroclorofluorocarbonos (HCFC). Cada ano, 71 kilotoneladas de BFR e 50 kilotoneladas de mercurio quedan fóra de control, o que afecta á saúde da comunidade.
A reciclaxe informal dos residuos electrónicos ten efectos negativos, como a morte do feto, o nacemento prematuro ou a redución do peso e a lonxitude ao nacer. Segundo os autores do informe, a reciclaxe informal dos residuos electrónicos afecto aos nenos: aumento ou diminución do crecemento, cambios no desenvolvemento das neuronas, aprendizaxe contraria e resultados de comportamento, problemas na función do sistema inmunolóxico e imposibilidade de cumprir a función pulmonar.
Pola súa banda , os traballadores dos residuos electrónicos tamén mencionaron a tensión, a dor de cabeza, a dificultade respiratoria, a dor de mama, a debilidade e o mareo. Na última década, os estudos realizados sobre a saúde dos procesadores de chatarra electrónica puxeron de manifesto os efectos que poden ter sobre a función hepática, o sangue, os trastornos reprodutivos e xenitais masculinos e a calidade do esperma.