A asociación comunicou a morte nas redes sociais: “Até sempre, Hebe. A Asociación de Nais da Praza de Maio informa que o noso Presidente, Hebe de Bonafini, cambiou de domicilio, tal e como el sempre dixo, dos membros que foran antes. Continúa na Praza de Maio para sempre. Non retroceso!”. Desde entón multiplicáronse as súas mensaxes e declaracións en Arxentina e en todo o mundo.

Os membros da Asociación de Nais da Praza de Maio de Maio celebraron o 30 de abril de 1977 na Praza de Maio de Buenso Aires unha excursión polos fillos que provocaron a desaparición da ditadura militar vixente. A policía quixo expulsar, pero a mobilización mantívose até hoxe. Para entón Bonafini tiña un fillo desaparecido, Jorge Omar. En decembro de 1977 os militares levaron o segundo, Raúl Alfredo, e a continuación a súa esposa e a súa nora María Elena.

Bonafini perdeu non só aos seus familiares, senón tamén aos seus militantes pola represión, xa que en decembro de 1977 a ditadura fixo desaparecer a tres nais da asociación. Abrindo o medo, as nais da asociación buscaban abandonar a loita, pero non o conseguiron: Hebe de Bonafini e a asociación de nais da Praza de Maio son un referente de loita contra o esquecemento en Arxentina e no mundo. Pero non só se uniron aos seus fillos, senón tamén a outras loitas e reivindicacións.

Solidariedade cos familiares dos presos vascos

A Asociación de Nais da Praza de Maio reiterou a súa solidariedade cos familiares dos presos e presas políticas vascas, que sufriu unha persecución en varios momentos. No ano 2000 iniciouse unha campaña político-mediática contra a asociación tanto en Arxentina como en España. Así explicou Bonafini ao xornalista Alvaro Hilario Pérez De San Román na reportaxe publicada por ARGIA: “Por unha banda, perdemos toda axuda que tiñamos en diferentes lugares do Estado español, unha axuda económica interesante. Pero rexeitar co apoio das nais vascas, é renegar de ter os nosos fillos. Perdémolo todo, pero as nais non cambiamos de opinión. TVE chamoume: si se arrepentieran publicamente do devandito, seguirían cos proxectos. Eu díxenlles que non tiña prezo, que os proxectos se facían con diñeiro, pero que o que facemos as nais non se pode comprar”.

“O día que morro teñen que facer unha festa na praza”

A asociación despide a Bonafini o xoves e na propia Praza de Maio e anuncia que as cinzas do presidente quedarán na praza. A asociación difundiu un vídeo no que Bonafini expresa como quere ser lembrado e como se despide:

“Quero que me lembren como a nai que loitou por 30.000 desaparecidos, 30.000 fillos ou por moitos máis, cantidade real que quizais non saibamos nunca. Muller normal que se dedicaba á limpeza, repasado e cociña. Non son nada do outro mundo. Sobre todo iso, que non me diferencien do que fixen. Non me gustaría. Por iso digo que o día que eu morro non me teñen que chorar, bailar, cantar, facer unha festa na Praza. Porque fixen o que quería, porque dixen o que quería, e deime todo na loita polo que quería”.