A carpa de Villava quedou pequena onte no festival Hatortxurock. "Txiki, pero con solidariedade", confirman os organizadores cunha nota. "A política de afastamento terminou e con iso cambiou radicalmente a situación do conflito en Euskal Herria. Pero temos memoria e amor por tonalidades". Por iso, no acto celebrado lembráronse ás vítimas da política de dispersión: Sara Fernández, Rosa Amezaga, Arantza Amezaga, Pilar Arsuaga, Alfonso Isasi, Antxoni Fernandez, Jose Mari Maruri, Mari Karmen Salbide, Rubén Garate, Iñaki Saez, Asier Heriz, Argi Iturralde, Iñaki Balerdi, Leo Esteban, Solagele e Natividade.

"A política de afastamento é pasado, si, pero aínda non se arranxou todo", recoñeceron os organizadores que o seguinte reto é "dar unha volta á situación que nos perpetúa ao pasado e dar unha saída ao asunto dos presos, refuxiados e deportados políticos vascos". "Temos un novo final no horizonte".

As carpas postas en marcha onte enchéronse con miles de persoas. E para que todo organizásese ben e o festival saíse ben, traballaron ao redor de 500 persoas. "Que tesouro é hoxe pór por centos de persoas de forma voluntaria, con agarimo, no traballo e conseguir ese resultado", apunta.

Agresións machistas

Con todo, o festival non foi redondo. "Estivo lonxe de ser redonda", din os organizadores, facendo referencia a dous ataques machistas. "Dicímolo con claridade, temos que solucionar o tema dos presos, os refuxiados e os deportados entre todos e por iso queremos que a xente se sume ao Hatortxu Rock. Pero máis claro que vostede, ese agresor, non é benvida. Hatortxu Rock ten que ser un espazo seguro para todos e no que teremos que seguir traballando."