- Convocados polo movemento AfvalovenNee (Non á Incineradora), o pasado venres, 14 de decembro, un grupo de cidadáns concentrouse fronte á incineradora de Omrin, en Harling, para solicitar a súa clausura. Previamente, a Mancomunidade dos pobos de Frisia, propietaria da incineradora, celebrou unha asemblea na que os alcaldes dos pobos da zona expresaron a súa preocupación pola ocultación de información por parte dos xestores da incineradora. A incineradora, a máis recente das existentes en Holanda, leva unha semana parada, sen poder liquidar o undécimo problema técnico.
A polémica faise cada vez máis intensa nas proximidades de Harling, a planta de incineración máis moderna dos Países Baixos, tras quedar probada (ver Dioxinagate: así se contaxia a incineradora máis recente de Holanda), que o forno que non emite contaminación emite oficialmente xera moitos máis contaminantes que os que se permitiron na realidade, como dioxinas, furanos e outros. Como o venres ía reunirse o consello de administración da incineradora, un grupo de veciños bloqueou o acceso ao edificio despois de comer, esixindo o seu clausura. O medio Omrop Fryslan informou da concentración, con crónicas, fotos e vídeos, tanto en holandés como en frisón.
Un cidadán difundiu a través de Twitter este breve vídeo da protesta:
— Jannette Van der Ploeg (\JupIkBenEr) December 14, 2018
O mesmo día en que se reuniu a mancomunidade ou colexio público propietario da planta de incineración de Onrin. Alí, varios concellos de Frisia mostraron a súa preocupación e solicitaron ao director que volvese a implementar o sistema de control on-line de dioxinas e furanos que a compañía abandonou sen consultar a ninguén tras un ano de funcionamento (e cando se demostrou que os contaminantes superaban os límites legais). O director non respondeu claramente.
A asociación Neet de Afvalov explicou que o director da planta, John Vernooij, queixouse de que as peticións dos alcaldes de Frisia están a encarecer moito o seu funcionamento. Púxose de manifesto que se terán que facer fronte a gastos non previstos inicialmente: necesidade de renovar as conducións de encanamento dos vapores (debido á oxidación dos produtos químicos antes do que se cree), de adquirir en grandes cantidades artigos caros como o bicarbonato para controlar o azico hidroxílico, de reforzar as infraestruturas contra incendios...
Ademais, debido ás avarías que se están producindo nos fornos, interrompeuse de forma reiterada o servizo de vapor que se serve á seguinte factoría de sal, unha das xustificacións económicas da incineradora de Harlingen. E si isto non era pouco, algúns municipios comezaron a dar pasos importantes na recollida selectiva (por exemplo, establecendo o sistema DIFTA, que implantou entre nós en Usurbil o sistema de pago non innato, tamén chamado tarifa xusta), o que fai que se poña en cuestión a rendibilidade da incineradora, xa que supón unha menor xeración de lixo para os fornos. A menos que xa teña demasiada capacidade de incineración en Holanda.
Á fin e ao cabo, nos municipios de Frisia comezouse a barallar como hipóteses o impacto económico que tería o peche da nova incineradora de Harlingen coas perdas que supón manter vivos os fornos.