En 1963 púxose en marcha a planta produtiva de Llodio, iniciando a historia de Tubacex. Este ano cúmprese o 60 aniversario da compañía.

Empezamos como empresas locais, transformando aceiro e fabricando tubos de carbono. Creceu en poucos anos e en 1975 púxose en marcha unha acería propia en Amurrio e creouse a asociación Acería de Alava. Tubacex foi desde os seus inicios a empresa motora da comarca. Deu traballo a moitos veciños, á vez que permitiu repartir a riqueza entre outros, para dar servizo a estes veciños a través de negocios particulares. Así xorden sociedades e impostos que poden garantir vidas dignas, é dicir, que permiten servizos públicos.

A traxectoria industrial de Tubacex non foi fácil. Hai que destacar a crise financeira de 1992, na que moitos compañeiros e veciños tiveron que saír á rúa para defender os seus postos de traballo ante a recentemente iniciada Ertzaintza. Grazas á súa loita, os poderes públicos da época tiveron que apoiar a aqueles traballadores e, en definitiva, a toda a rexión. Tras esta crise, os nosos centros de traballo abandonaron os tubos de carbono e comezaron a fabricar aceiro inoxidable.

Pero hoxe en día o maior problema desta compañía non é o produto que fabricamos ou o material que utilizamos. Converteron Tubacex nunha multinacional e as decisións tómanse fóra do noso ámbito. Para que serve a Aiaraldea que Tubacex cumpra 60 anos se os últimos investimentos aprobados polo Consello de Administración son para construír unha planta produtiva en Abu Dabi? Para que serve a Aiaraldea destinar as subvencións do Goberno Vasco á creación dunha planta produtiva en Austria? Ayala e os traballadores de Tubacex non podemos celebrar o aniversario mentres vemos como trasladan a riqueza que aquí se creou.

Nos talleres alaveses tamén nos toca defender os nosos postos de traballo. Nun plan de aforro de custos elaborado polo Consello de Administración, a Tubacex faltábanlle 10 millóns de euros, custo que se estableceu con cargo a 150 traballadores. Así as cousas, en 2021 impuxéronnos a extinción do ERE. Falaron os poderes económicos; os poderes políticos, o Goberno Vasco e o PNV, estaban calados mentres permitían esas inxustizas. Respondemos e xuntos mantivemos a loita pola nosa sociedade cunha folga indefinida de 236 días. A véspera de San Fermín de 2021, o Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco deunos a razón e declarou nulo o ERE.

Tras o conflito e a "recuperación milagrosa", na que de súpeto había traballo para todos, os salarios conxeláronnos, xunto coa inflación desmesurada dos últimos anos. Pero esta medida non afecto a todos os traballadores, xa que os que non participaron na folga tiveron as súas propias revalorizacións. Pois houbo que morder a lingua e volver aceptala contra a súa vontade, o que parece que nos está saíndo caro. Moitos deles aínda non volveron aos seus postos de orixe e dedícanse a outros que non respectan a súa categoría profesional. Para eles, a loita está a ser moi dura. A pesar de que existen sentenzas do Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco que anulan devanditas condutas, a actual Dirección négase a aceptalas e presenta recursos ante o Tribunal Superior de Xustiza de España co fin de prolongar a medida sancionadora no tempo.

Por exemplo, recentemente unha sentenza condenou á empresa a pagar máis de 13.000 euros por violar dereitos fundamentais a un traballador. Sendo nai a xornada reducida e traballadora activa en folga, o expediente de regulación laboral temporal afectou máis que aos seus compañeiros. Hai que destacar a forza demostrada polas traballadoras de Tubacex, que conseguiron que o 8 de marzo de 2021 o autobús da dirección que levaba esquirolas non entrase nas instalacións de Llodio.

Tamén é sentenza firme a existencia dunha violación por acción sindical promovida pola Dirección, xa que xunto con outros que actuaron como escravos, rexeitouse a un representante do persoal do Comité Intercentros para conseguir unha comisión que fose submisa.

A historia de 60 anos dá para moito, pero se este é o modelo de empresa que queren felicitar no aniversario, nós non estamos dispostos.

Parabén a todos os que loitan e loitan por unha Aiaraldea mellor!

Sergio Zaballa, membro da sección sindical de LAB en Tubacex.