As últimas eleccións enviáronnos unha mensaxe clara. Os europeos non queremos guerras. O de Ucraína ten que terminar e os políticos teñen que dar pasos nese sentido canto antes. En Francia e Alemaña a ultradereita impúxose con folgura e a razón está na guerra de Ucraína: os dous gobernos están a mostrar combatividad e a ultradereita oponse. Ademais, a esquerda non se mobilizou e a ultradereita está a ser máis contundente na fronte da paz.
A desideologización é grande na sociedade actual. Os cidadáns premian a quen dá unha resposta positiva aos seus problemas cotiáns e, neste caso, os galardoados foron a favor do fin da guerra en Ucraína. Bélxica e Holanda son outros dos países que poderían entrar na lista de sancionados. O presidente húngaro, Viktor Orbán, ten a etiqueta de ultradereitista e é a voz máis firme a favor do fin da guerra na UE, sen esquecer que gañou no seu país.
Aterrorizada pola elite económica coa vitoria de Rusia
Macron e Scholz non dimitiron. “Rusia non pode gañar esta guerra”, repítenos unha e outra vez o xefe da OTAN, Jens Stoltenberg. “Europa está en perigo de morrer” e “Rusia é a maior ameaza para Europa” dinos Macron. Que significa todo isto? Pois que deron máis importancia que a mensaxe que lles enviaron os cidadáns ás elites económicas que lles deron a orde de impulsar a guerra. O fondo de voitres BlackRock, por exemplo, comprou xa o 24% das terras ricas de Ucraína e parte diso está agora en mans rusas.
A palabra paz desapareceu dos beizos dos políticos da Unión Europea e foi substituída pola palabra guerra. De feito, as elites corporativas ven perigar o sistema económico actual coa vitoria de Rusia en Ucraína e temen que o sistema económico ruso represéntelle ao sistema neoliberal. En Rusia, onde a economía está controlada en gran medida polo Estado, despois de que moitos oligarcas fosen expulsados do aparello do poder. Rusia cada vez ten máis amigos no mundo, e tamén no oeste de Europa, e prevén ampliar o seu sistema se gana a guerra. O Oeste neoliberal está aterrorizado.
Provocacións e paciencia
As últimas eleccións enviáronnos unha mensaxe clara. Os europeos non queremos guerras. O de Ucraína hai que acabar e os políticos teñen que dar pasos rápidos nesa dirección
A UE segue dando saltos cualitativos nesta guerra. Esta semana decidiuse roubar 50.000 millóns de euros a Rusia e envialos a Ucraína para que invistan en armamento. Polonia e Romanía comezaron a amontoar avións de combate F16 nas fronteiras de Ucraína. Vladimir Putin propuxo que o 14 de xuño comezase a negociar a paz e os concentrados ao redor de Zelenski en Suíza rexeitárono por unanimidade. Non queren escoitar a mensaxe da paz. Por tanto, a preparación para a guerra segue aí e cada día hai máis perigo de estenderse a toda Europa.
Son moitas as provocacións que se lle fixeron xa a Rusia. Hai tempo que os mísiles son enviados diariamente a terras rusas causando a morte de civís. Esas bombas do exército ucraíno non teñen obxectivos militares. O número de civís mortos nestes dous longos anos supera o milleiro. En Moscova, uns 150 rusos foron asasinados durante un concerto. Os drones foron enviados ao Kremlin. Comezan a enviar soldados da OTAN. Os mísiles foron enviados en tres ocasiones a radares estratéxicos para a detección dos mísiles nucleares. Pola gran paciencia dos rusos xa non temos a guerra despregada en toda Europa, pero a paciencia esgotaráselles algunha vez. Os vascos tamén estamos implicados, porque o presidente Pedro Sánchez meteunos de cheo nesta guerra ao enviar armas e diñeiro a Ucraína.
O presidente serbio, Aleksandar Vucic, díxonos que o chamado “Occidente ” cre que Rusia nunca vai usar a bomba nuclear, porque non ten a coraxe suficiente para iso. Tamén que a OTAN ve unha vitoria fácil e iso empúxalles a reforzar a guerra. El ve claro que dentro duns meses a guerra estenderase por toda Europa e, por iso, comezou a aumentar as reservas de petróleo e de alimentos de Serbia.
Conclusións
Esta guerra volveuse mortal ou infernal e o perdedor desvanecerase. Si Rusia pérdeo, nacións e repúblicas fortemente integradas nel dispersaranse como pezas dun puzzle. Si a OTAN perde, desaparecerá e as políticas e políticas da Unión Europea cambiarán radicalmente. Esta guerra de Ucraína converteuse en algo existencial para ambas as partes.
Hai quen di que Biden busca que algún día Rusia dea unha gran resposta, para que poida cancelar as eleccións e continuar como presidente, como fixo Zelenski, pero non o fixo.
Imos parar os cidadáns esta tola carreira?
https://blogak.eus/euskal-herritik/gudara-garamatzate
Joan Mari Beloki Kortexarena