Dirixentes do PNV e do Goberno Vasco han escoitado estas declaracións nas que pediron aos traballadores que renuncien ás folgas e mobilizacións que están convocadas no ensino e sanidade por falta de persoal e seguridade. Os paros tamén afectan a varias empresas que xa anunciaron expedientes de regulación de emprego e anularon contratos.

“Non é o momento de facer folgas”, di o presidente do PNV, Andoni Ortuzar; “é un paro que non serve para nada”, o conselleiro de Educación da CAV, Jokin Bildarratz; “a folga [de ensino] non está xustificada”, o lehendakari Iñigo Urkullu… Esas declaracións non son máis que manipulación e mentiras, porque están en contradición coa realidade e a historia.

Por suposto que as folgas e as mobilizacións funcionan. E son eficaces sempre, aínda que as reivindicacións sociais, económicas, laborais e políticas non as alcancen de forma inmediata. Algúns exemplos. A xornada de oito horas logrouse grazas á mobilización dos traballadores, a pesar de que as forzas do Capital mataron a varios traballadores. Tamén na zona mineira de Bizkaia, tras unha dura folga, conseguiuse vivir en vivendas dignas e non depender das cantinas. Os traballadores das Bandas de Echevarria tiveron que facer fronte a un paro de 167 días para atender as súas demandas. Os traballadores de electrodomésticos, siderurgia, construción naval e bens de equipo conseguiron as súas prexubilacións con 52 anos a través de mobilizacións. As traballadoras das residencias de Bizkaia loitaron durante máis dun ano por conseguir unhas condicións laborais máis dignas na rúa.

De feito, as folgas e as mobilizacións teñen outro motivo importante: Manter a dignidade do traballador que non se somete ao capital nin aos seus xestores políticos. Por suposto, tamén serven para que os políticos de cada momento móstrense ao traseiro, coas súas mentiras ameazantes.