Con todo, desde a crise, o IPC (Índice de Prezos de Consumo ou IPC en castelán), índice que analiza a cesta da compra de produtos e servizos para cubrir as necesidades básicas, subiu un 17,5%, segundo datos elaborados por Eustat. É dicir, na Comunidade Autónoma Vasca, aínda tendo en conta a subida das pensións do Goberno de Pedro Sánchez, un pensionista deberá pagar un 16,6% máis que en 2008 para poder vivir dignamente. Polo que se refire aos datos, a medida vermella, en coiro vermello. É o que poderían pensar os miles de persoas que en Hego Euskal Herria decidiron manter a convocatoria de folga xeral para este ano.

Ademais, os economistas xa anunciaron a inminente chegada dunha nova crise global, a máis importante da historia. Esta época vermella e ininterrompida, ademais de na poboación adulta, debuxou en vermello os movementos de diferentes cores que se propagan noutros colectivos e que pon sobre a mesa a ruptura co capitalismo; o feminismo azamboado, o ecoloxismo verde ou o antiracismo negro. Así, a Carta de Dereitos Sociais de Euskal Herria, composta por 145 sindicatos e axentes sociais, sumouse aos pensionistas convocando unha folga xeral.

Conseguiuse dar un salto cualitativo á reivindicación dunha pensión mínima de 1.080 euros e creouse a unión de forzas de distintas reivindicacións, que se materializou hoxe. Entre outras esixencias, as seguintes: Xubilación de 65 anos, salario mínimo de 1.200 euros, xornada laboral de 35 horas semanais, garantía de dereitos sociais ou suspensión da reforma laboral actual. Os sindicatos CCOO e UXT, que asinaron este último, non se sumaron á convocatoria de folga xeral deste ano.

Neste sentido, os gobernos vasco e navarro tamén adoptaron a postura de desviar as propostas da protesta a Madrid. Pero no País Vasco as competencias das institucións locais mostran que para acabar coa brecha de xénero ou a temporalidade administrativa, pódese crear unha lei que supoña un salario mínimo ou un complemento ás pensións. Entón, non é certo que hai alternativa? Pero para facer fronte á situación de extrema dificultade necesitaríanse políticas vermellas; e as cores, como é sabido, son cuestión de gustos. Para os traballadores, as necesidades.