Ás veces, pola mañá, desesperado. Recoñezo que me foi o almorzo desta mañá do domingo pola garganta. Cando empecei a ler a noticia e vedes a foto que vos acompañaba a noticia da páxina 10, fixen unha “man de parabén”. Porque aínda, na miña ignorancia, non entendín por que o descubrimento de Irulegi provocou tanto voto: pensaba que os vascos baixariamos dunha nave espacial fai uns poucos séculos?, ou que os nosos antepasados eran diferentes aos demais seres humanos daquela época, é dicir, que había unha certa incapacidade xenética para escribir?

Bo, a miña sorpresa é que empecei a ler a noticia, e tentei atopar a palabra oficialidade no texto escrito polo xornalista. En balde. Iso non existía alí. Nese desesperado traballo de estudo, o milagre da tecnoloxía envioume o manifesto enteiro por parte dun amigo. “Queremos vivir en eúscaro”, “non queremos vincular o eúscaro coa preocupación”, “queremos ir de compras e falar en eúscaro sen preocupacións, temores ou vergoñas”, “porque o eúscaro non é unha xoia para gardalo nos museos”, “é hora de dar un paso adiante”, e tamén similares, pero a “oficialidade” non aparece en ningún sitio. Que ten esta palabra de orixe ultimamente? Non aprendemos moi ben en Nafarroa Garaia o que nos achega non ter o eúscaro oficial nos últimos oito anos?

Por último, vin cando se vai a levar a cabo esta mobilización popular “histórica”: o 10 de xuño. Que casualidade! Despois das eleccións! E entón empecei —eu non fun moi espelido en ningún momento— a entender o obxectivo desa manifestación convocada polos particulares: facilitar o camiño a EH Bildu e a Geroa Bai, que supostamente van negociar un acordo de goberno co PSN, para que adopten medidas en favor do eúscaro, porque, a diferenza do que ocorre noutras cuestións, parece que ambas as forzas políticas teñen un impulso necesario para poder avanzar.

E lembramos, desgraciadamente, o que pasou en 2015 na negociación do acordo de goberno, onde quedou a oficialidade do eúscaro, cal foi a política lingüística do Goberno de Navarra nos últimos oito anos, onde estaban esas medidas que tiñan que tomar en favor do eúscaro no próximo mandato. En definitiva, parece que apostar demasiado “apaixonado” polo eúscaro pode supor unha perda de voto para esas forzas políticas, que o feito de que en Nafarroa Garaia o eúscaro sexa oficial en Pamplona, Vitoria ou Madrid sexa condición indispensable para protexer a calquera goberno. E aínda que nese manifesto de parabén din “Desesperarme non é unha oportunidade”, colleume a decepción, e estou convencido de que nesta marcha o asturiano será oficial en Asturias, por iniciativa do PSOE, o eúscaro en Nafarroa Garaia. Sorionekuak” asturianos!

Joxerra Olano Etxabe