argia.eus
INPRIMATU
40 aniversario da morte
"Gladys Do Estal non é unha vítima secundaria"
  • A iniciativa Gladys gogoan, a asociación Kalapie e Eguzki convocaron unha marcha ciclista o próximo 1 de xuño en Donostia, coincidindo co 40 aniversario do asasinato do militante ecoloxista. Ademais, organizouse un amplo programa en Donostia-San Sebastián, Pamplona/Iruña e Tudela.
Urko Apaolaza Avila @urkoapaolaza 2019ko maiatzaren 16a

Os amigos de Gladys Do Estal e as asociacións ecoloxistas organizan anualmente actos de homenaxe á militante antinuclear e pacifista. O programa deste ano, con todo, é especial, xa que 40 anos despois de que un garda civil disparáselle na cabeza en Tudela.

Os actos comezarán o 1 de xuño e prolongaranse durante todo o fin de semana. Comezarán en San Sebastián cunha marcha en bicicleta que percorrerá as rúas da cidade. Precisamente, fai 40 anos Gladys Do Estat organizou unha marcha parecida cos nenos, un día antes de que el morrese, e é entón cando temos a súa última foto antes de morrer. Unha comida popular dará continuidade a este acto.

Ademais, na facultade de informática da UPV/EHU instalarase unha exposición e homenaxearáselle –a partir de agora unha aula levará o seu nome–, xa que alí estudou o ecoloxista donostiarra. E en Tudela, como cada ano, lembrarán a marcha que se está levando a cabo contra o polígono de tiro. Toda a programación pódese ver aquí.

Reivindicacións vivas de 1979: contra as nucleares e as armas

Na declaración do 40 aniversario, a iniciativa Gladys gogoan subliñou que as reivindicacións de 1979 mantéñense en vigor. Así, os refugallos nucleares de Garoña seguen ameazando as augas do Ebro e o horto da Ribeira, e o campo de tiro das Bardenas non se pechou.

“A memoria de Gladys Do Estal, unha moza que morreu paradoxalmente por defender a súa vida, chámanos a recoñecer e profundar nos valores do ecofeminismo, reivindicando unha vida sen enerxía nuclear nin armas”, afirman na declaración.

Na mesma declaración, quixeron deixar claro que Gladys Do Estal non é unha "vítima secundaria" e que os seus familiares e amigos teñen dereito a que o Estado recoñeza o dano causado.

Lembraron que o garda civil que lle matou recibiu dúas condecoracións, unha en 1982 e outra en 1992, da que tivemos coñecemento a través dun estudo realizado en ARGIA. “A falta de interese do Estado por recoñecer e reparar os erros que cometeu lévanos a manter a memoria de Gladys do Estal”.