Na comisión parlamentaria han estado presentes representantes de ambos os sindicatos. En primeiro lugar, María balda e Leire Txakartegi, do sindicato ELA.Propor como corrixir a brecha salarial entre mulleres e homes non é tarefa fácil. Con todo, o sindicato ELA cre que é posible tomar a dirección axeitada e que o que fai falta para iso é vontade.
As mulleres cobran un 28% menos que os homes. E pensan que detrás diso hai máis dunha razón. Por unha banda, que existe unha división e segregación perpetua dos traballos por sexos, por outro, que a necesidade de conciliar as tarefas de coidado co emprego castiga ás mulleres e, ademais, a precariedade das mulleres profunda nesa brecha.
O sindicato ELA tamén fixo propostas: adecuar os orzamentos e o resto de políticas, promover políticas de igualdade, ter en conta o emprego, as persoas que traballan na administración, reforzar os servizos públicos de vixilancia e o sistema público de protección social.Teñen claro que o problema é complexo e por iso as solucións non poden ser superficiais.
Eli Etxeberria, Maite Barreña e Aitziber San Martín, de LAB, foron o tres representantes que acudiron á concentración de repulsa.A análise da situación realizouse en primeiro lugar, situando a brecha salarial entre homes e mulleres de Navarra no 18,7%. Isto supón que as mulleres cobran de media en Navarra 8.153 euros menos ao ano que os homes, o que supón un incremento interanual de 2.920 euros. Tamén destacaron os seguintes elementos:
A continuación, LAB presentou medidas concretas para superar esta situación.
Estas reivindicacións son moi útiles para elaborar un plan de acción contra a brecha salarial. Pedimos a todos os grupos parlamentarios que profunden no debate sobre a brecha salarial, que expliquen as razóns que esconden a brecha e que dean pasos efectivos na loita por superar a brecha desde as institucións. Nas súas mans está dar a dimensión política que corresponde ao problema da brecha e comprometerse nesta loita, impulsando iniciativas institucionais eficaces. LAB está disposto a facer un camiño real para traballar conxuntamente.
Estas medidas deben ser entendidas como medidas de transición, é dicir, a situación actual é insosteible, pero ningunha medida modificarase na súa totalidade, xa que no sistema capitalista non existen medidas posibles para modificar ou mellorar a situación das mulleres sen afectar ao propio sistema. A situación duns poucos é mellorable, pero mantense todo o demais.
As discriminacións que sufrimos as mulleres no mundo laboral non son un erro, senón unha realidade estrutural, polo que as medidas a pór en marcha tamén deberían ser radicais e estruturais.
A opresión patriarcal forma parte do capitalismo e mostra diso é a división sexual do traballo. O sistema capitalista obríganos ás mulleres a realizar tarefas de coidado a cambio de nada para sobrevivir, e por iso, o lugar que nos deixa no mercado laboral é secundario.
A brecha salarial non é algo que xorde por casualidade, senón que cumpre coas súas funcións, que as mulleres sexan utilizadas para responder as necesidades do mercado laboral. No cálculo da brecha salarial non se ten en conta o traballo dos empregados de fogar, nin as estatísticas do uso do tempo, para saber canto tempo dedican as mulleres a realizar traballos de coidado gratuítos e cantos homes.
Necesitamos un novo modelo, un sistema que responda as necesidades das persoas e non un sistema de maximización de beneficios, como o fai o sistema capitalista actual.
Os membros de LAB finalizaron a súa comparecencia con dúas preguntas. Por unha banda, preguntouse aos partidos políticos si están dispostos a cambiar o modelo económico actual. E en segundo lugar, si cren que é posible mellorar a situación das mulleres no sistema capitalista, que o emprego e o traballo digno estea para todos e que responda as necesidades das persoas.
Esta noticia foi publicada por Euskalerria Irratia e trouxémola a ARGIA grazas a licénciaa CC-by-sa.