O especiismo, o machismo, a heteronorma, o racismo, o capacitismo... Fernández (1994, Madrid) denuncia que todas estas opresiones están relacionadas entre si e baséanse no binarismo. AIA quere promover o debate sobre as relacións entre feminismos e antiespeciismo no ciclo de conferencias Os animais e… organizado polo grupo, o 16 de decembro ás 19:00 en Oiartzun: “O feminismo e o antiespeciismo están interconectados e necesitan axuda mutua”.

Que se ofrecen entre feminismos e antiespeciismos?

Os feminismos pon en dúbida como estamos no mundo e que relacións xeramos nunha estrutura baseada no poder e a dominación. Ademais proporciónanos ferramentas para desaprender o relacionado co xénero. Isto mesmo podémolo pór en práctica cando establecemos relacións con outras especies. Ademais, o antiespeciismo permítenos analizar algunhas das nosas tendencias dentro do feminismo, talles como até onde limitamos a nosa loita e cales entran dentro dos suxeitos políticos.

Como é a relación entre ambos?

Houbo moitos xéneros disidentes de mulleres e persoas que desde o punto de vista feminista quixeron abordar o antiespeciismo, pero o fixeron invisibles. Os feminismos teñen en conta a interseccionalidad e chegaron á conclusión de que non se trata só de xénero, que o xénero conecta con moitas outras cousas. A especie quedou abandonada. Hai que ter en conta que os animais non humanos son suxeitos políticos que loitan e que a animalidad tamén ten en conta outras opresión, como a raza e a espesfobia.

Que relaciona o machismo co especiismo?

Baséanse no binarismo de xénero e no binarismo home/animal. Construíron unha idea segundo a cal só hai homes e mulleres, polo que se exclúen outros xéneros e outras formas de estar no mundo. Ademais, inventamos categorías animais e humanas, e a pesar de ser animais na súa base afastámonos desa idea. Isto permitiu xerar unha enorme violencia contra certos corpos, xéneros e identidades.

Que voces danse lexitimidade nesta construción?

Homes cisheteros brancos funcionais. O mundo está construído para ese perfil hexemónico e o resto de voces temos que mostrar resistencia. Temos que facer máis esforzo para reivindicar e validar o noso, polo que é máis difícil que algúns enfoques asuman o dominio. Por iso temos que loitar en paralelo. Por exemplo, antes o feminismo era dunhas poucas mulleres brancas burguesas, pero outras, como as lesbofeministas e as mulleres racistas, destacaron que non todas somos iguais e que estas diferenzas merecen recoñecemento.

Os animais non humanos tamén teñen voz propia.

É importante saber que nos piden os animais non humanos porque loitan contra a opresión e pola liberación, e si tivésemos que tomar unha decisión en nome dalgún deles para coñecer mellor as súas preferencias.

Para iso imaxinas outro mundo, como é?

Non o teño moi claro, porque ese mundo interioriza todo o que non coñecemos. Debería basearse nos coidados, o colectivismo e o recoñecemento aos demais. Ademais, debería ter en conta todas as relacións para crear un modelo menos violento para todos.